Lene Lovich Band + Sister Chain & Brother John – LuxorLive (Arnhem) 09/10/2016

In de historische bovenzaal van LuxorLive keren we vanavond terug naar de tijden van weleer. In dit geval eind jaren zeventig en een vleugje jaren tachtig. Lene Lovich is in Nederland bekend door het kringetje om haar heen. Herman Brood en Nina Hagen zijn niet bepaald onbekend te noemen. Bovendien heeft ze met Lucky Number een ware hit gescoord in 1979. Vanavond is de, inmiddels 67 jarige, Lene Lovich de bejaarde diva met aardig wat fijn gestoorde trekjes. De setlist kan ze niet lezen. De pauze tussen reguliere set en de toegift is kort omdat de afstand naar de kleedkamer/ rookruimte te ver is en ze daarom haar rookpauze maar opgeeft. Dat ze met saxofoon in de hand wat moeite heeft om het podium op te komen is haar dan ook vergeven.
Ze staat er toch maar. Genietend van alle aandacht en in het middelpunt van alles. Hoewel ze af en toe een aardige steek laat vallen is ze toch aardig bij stem. Natuurlijk is de echte scherpte er wat van af, maar wat kun je anders verwachten. Vanavond neemt de band ons mee in een integrale versie van debuutalbum Stateless. Wel in de omgekeerde volgorde, want zoals Lene Lovich zelf aangeeft, ze houdt er wel van om het anders te doen. Op dat debuut staat niet alleen de bekende single, maar ook bijvoorbeeld I Think We’re Alone Now (origineel geschreven door Ritchie Cordell voor Tommy James & The Shondells in 1967), opener van vanavond Tonight en Home, die de band normaal gesproken als afsluiter van de set speelt. Opvallend zijn verder de reggae van You Can’t Kill Me, de gekte van Wicked Witch, en het springerige Say When. Verder zit het aardig in elkaar, maar komt het allemaal wat kneuterig over. De muzikanten laten iets teveel zien dat ze ingehuurde klanten zijn. Spelen leuk, maar de echte, pure beleving is er niet.
Voorprogramma Sister Chain & Brother John laten met z’n tweeën een fijne mix horen tussen cabaret, pop en een flinke dosis humor. Wat betreft kwaliteit overstijgt het eigenlijk het hoofdprogramma. Goede stemmen, op elkaar ingespeeld en met plezier gespeeld. Vooral het enthousiaste drummen van Sister Chain maakt indruk, terwijl het (bas)gitaarspel van Brother John steeds in dienst is van het liedje en de zang. Vermakelijk optreden.
Op de terugweg valt de ‘nostalgie van ooit’ al snel van me af. Sta ik zowaar in de file van ouders die hun kind ophalen van het optreden van ‘playback held’ Justin Bieber. Bibber… Gelukkig kennen we de weg en komen we aardig langs de chaos van overstekende tieners op de snelweg en onverantwoorde ouders in hun geparkeerde auto’s langs de snelweg heen. Dan heb ik liever een moeder/ oma als Lene Lovich. Beetje gestoord, maar wel alles echt live!
http://www.lenelovich.net