Met Melodies of Atonement gaat het uit Noorwegen afkomstige Leprous verder op de weg die een aantal jaar geleden is ingeslagen. Van keihard naar melodieus rustig(er). De laatste jaren grossiert de band in jazz-achtige progressieve (hard)rock. Melodies of Atonement is daar geen uitzondering op. Wel moet gezegd worden dat de nieuwe telg in deze vergelijking meer light jazz en pop in plaats van rock of metal is. De groove van de bas is regelmatig de basis van een nummer. De rustige passage met My Specter, I Hear The Sirens en het begin van Like A Sunken Ship zeggen wat dat betreft alles. Waar Like A Sunken Ship uitbarst in een bombastisch spektakel moeten de andere twee genoemde nummers het hebben van in detail uitgevoerde en rustig gespeelde muzikale kunststukjes. Je moet wel heel goed luisteren maar dan hoor je dat er nog steeds het nodige gebeurd op muzikaal gebied. Soul, groove en de stem van Einar Solberg staan centraal in Limbo. Eigenlijk is dit nummer exemplarisch voor de hele plaat. Het gaat meer om groove, fijn opgebouwde melodieuze (vooral rustige) nummers met veel ruimte voor de zang van Einar. De muzikanten worden op Melodies of Atonement veel minder uitgedaagd door heftige erupties maar mogen zich juist bewijzen in rustige light jazz. Het moet gezegd dat Leprous zich uitstekend weet te redden. Kwalitatief gezien valt er dan ook weinig op af te dingen. De band zit duidelijk uitstekend in haar vel. Dat is aan alles te horen. Vraag is wel of de rock/ metal fans hier nu op zitten te wachten. Voor liefhebbers die de eerdere ontwikkeling van de band al konden volgen en voor degenen die zich niet alleen laten leiden door harde gitaren en heftige rocknummers is Melodies of Atonement een prima album. Wel een plaat die tijd vraagt om te groeien maar dat zijn achteraf gezien vaak de beste platen. De tijd zal het leren.