Lesoir – IV Lattitude

Sfeervolle progressive rock van Nederlandse bodem.
Het is alweer het vierde album van deze vijfkoppige band uit Maastricht. Sferisch, intiem en melodisch komen de dertien titels achter elkaar voorbij in iets langer dan een uur tijd. Bij de eerste keer luisteren is het even wennen maar gaandeweg nestelt het album zich in je geheugen. Modern Goddess is het openingsnummer, een intieme ballad met piano. Het wordt gevolgd door het uptempo In The Game, waarbij de vocalen een subtiele cadans aan het nummer geven tijdens de refreinen.
De vocalen zijn helder en geven een extra dimensie aan de nummers. Icon is ineens een wat steviger nummer en zo brengt de band elke keer onverwacht weer wat nieuws ten gehore. De muziek is niet te vangen voor één categorie, het is een mix van diverse stijlen en melodieën, sterk aan elkaar gekoppeld door de band. Elk nummer kent wel een onverwachte wending in tempo of volume, niets komt zoals je verwacht als luisteraar.
Gone And Forgotten, Eden’s Garden en Kissed By Sunlight, zomaar wat titels van het album. Er komt in elk wel een stuk voor met een minimale muzikale begeleiding, soms nauwelijks hoorbaar, om dat aan te zwellen tot een explosie van geweld. De zang omvat niet alleen het zingen van tekstregels, soms is het gewoon het maken van een geluid ter ondersteuning van het nummer.
Dertien nummers lang weet de band telkens opnieuw te verrassen, met als hoogtepunt het titelnummer Lattituden. Een rustig begin dat langzaam aanzwelt in volume waarna een stevige gitaarpartij het overneemt. Voeg daar een mooi koortje en een ingewikkeld klinkende toetsenpartij bij, en daar is het nummer. Voor liefhebbers van dit genre is dit een absolute aanrader.