Na een EP uit 2021 besloten de twee Franse heren Bertrand en Erroiak dat het tijd was voor een full-length album en zodoende zag deze in het najaar van 2022 het licht. Op dit album hebben ze zich vooral gericht op lange nummers met een fijne atmosfeer. Klassieke second wave Black Metal wordt hier dan ook prettig ten gehore gebracht.
De traditionele Black Metal riffs razen langs maar worden fijn gecombineerd met melodieuze, bijna sferische, gitaarpartijen. Door de tempowisselingen en het gebruiken van meerdere riffs blijven de lange nummers interessant. De partijen hebben een hypnotiserende lading en nemen de luisteraar mee in de donkere atmosfeer die gecreëerd wordt zoals op ‘Conscience’. De doffe drumklanken blijven éénzelfde snelheid aanhouden en zijn toonaangevend voor de muziek. Hetzelfde geldt voor de doorschijnenede basklanken die echt een ware toevoeging zijn voor de muziek. De krijsen zijn veelvuldig standaard voor het genre en daardoor weinig vernieuwend, echter durft Erroiak soms wat lager te schreeuwen. Het marcherende tempo van ‘Révélateur’ weet me zelfs aan het headbangen te krijgen en mede daardoor roep ik iedereen op om dit toch even een kans te geven. Op afsluiter Dénouement worden zelfs synths ingezet voor een extra portie atmosfeer. Ik hou er wel van.
Wat Léthifère hier laat horen is weinig vernieuwend voor het genre, maar het luistert wel lekker weg. Melodische Black Metal waarbij alle instrumenten fijn gemixt worden tot een eindresultaat dat Imprécation heten mag. Vooral een aanrader voor de doorgewinterde fans binnen het genre, maar volstaat ook voor liefhebbers die graag gehypnotiseerd worden door muzikale schoonheid. Daar zijn deze twee heren namelijk wel toe in staat. Vooral daardoor blijft dit album prima in het geheugen gegrift.