Onder leiding van gitarist Mike Keller werkt de vijfkoppige band zich door de nummers, gedreven en zonder enig compromis te sluiten. De zang van nieuwkomer Alexa Kabazie is verontrustend goed. Soms krachtig en hard, dan weer zacht en bijna intiem lijkt ze het uiterste van haar stembanden te vergen, maar probleemloos worden de nummers één voor één afgewerkt. Het is een aangenaam tijdverdrijf om hier naar te luisteren. Naast deze twee leden bestaat de band nog uit gitarist Brandon Stucky, bassist Clay Wages en drummer Brian Sumwalt. Het nieuwe album bevat dertien nieuwe tracks, goed voor ruim vijftig minuten energieke rock.
Het album opent met Perfect Life dat opent met stevig gitaarwerk en dito drums. Wat opvalt is hoe melodieus dit nummer is, met een beetje fantasie zou een minder harde muzikale omlijsting er voor zorgen dat dit een kwalitatief goed popnummer zou zijn, met hit potentie. Helaas voor de band zitten de hedendaagse hitlijsten zo niet in elkaar. Aan de andere kant is het goed dat er bands zijn die hun eigen ding doen. Terug naar de gitaar riffs en de beukende drums dus. In Bruised zijn deze wat minder aanwezig, het is een rustig nummer waarin de stem van Kabazie mooi tot haar recht komt. Holy Ghost is afwisselend hard en zacht, met een nadrukkelijk aanwezig zijnde gitaar in de hardere stukken. Het titelnummer Worth The Pain gaat over een verbroken liefde. Wraak is de drijfveer, want wat een makkelijke prooi leek, is nu your worst nightmare, the best mistake. Hij probeerde haar te breken, maar dat heeft haar juist sterker gemaakt. En het is de pijn waard. Net als in Perfect Life waarin ook afgegeven wordt op een afgelopen liefde.
Dit album is zowel instrumentaal als tekstueel erg goed en interessant om naar te luisteren. Het verdient absoluut een luisterbeurt.