Net niet uitverkocht, maar wel gezellig druk in de grote zaal van Oosterpoort in Groningen. Publiek van jong tot oud geduldig wachtend op het optreden van één van grootste hit machines uit Engeland. We hebben het over Level 42. Vanavond nemen ze in Groningen de aftrap van hun Nederlandse Eternity-tour die op 2 oktober begon in Glasgow.
Level 42 is opgericht in 1980 waarvan alléén Mike Lindup en uiteraard Mark King nog deel uitmaken van deze bezetting. Level 42, de band met het ó zo kenmerkend funky/ jazz geluid mede door de baspartijen van Mark en de tweede stem van Mike.
Hun allereerste singel Love Games (wat trouwens vanavond niet wordt gespeeld) wordt in Europa direct een grote hit en is de toon gezet voor meer hits die vanavond allemaal zo’n beetje de revue passeren.
Voordat Level 42 in de Oosterpoort zijn opwachting maakt, zijn ze nog als surprise-act in de Martiniplaza waar ze te gast zijn tijdens het 10 jarig bestaan van Café Martini, dat onderdeel uitmaakt van RTVNoord. Het zou een interview worden, maar tot verrassing van iedereen speelt Mark de intro mee van Love Games dat door de Groningse rockband Vanderlinde wordt gespeeld.
Het is al druk als ik een uur voor aanvang bij de Oosterpoort aankom. Rekening houdend dat er wel een fotopit zou zijn, blijkt dit niet zo. Maar het lukt mij wel om vooraan te komen met de vriendelijke belofte aan een leuk echtpaar dat ik na drie nummers zou weggaan. Het valt mij op dat mensen niet alléén komen voor Mark King en Mike Lindrup, maar er ook fans zijn van Pete Ray Biggin, de drummer van de band die achter zijn enorme drumstel echter amper te zien is. Dat drumstel is een wel een fotomoment, want terwijl men wacht op de eerste tonen, worden er nog al wat foto’s van dit imposante drumstel gemaakt.
Die eerste tonen beginnen rond 20.30 uur als de lichten in de zaal uitgaan en de intro klinkt van Running in the Family. De 7-koppige bandleden, allemaal in het zwart gekleed, komen het podium op waar direct de basgitaar van Mark opvalt vanwege de rode led lampjes. De toon wordt direct gezet met het instrumentale Heathrow en The Sun Goes Down (Living It Up).
Als Starchild wordt ingezet, gezongen door Mike Lindrup, wordt duidelijk dat dit een feest vol hits zal worden en er een leuke dansbare avond te wachten staat waarbij de mooie lichtshow met de opvallende ronde cirkels voor de sfeer zorgt. Het geluid is volgens sommigen misschien iets te hard, maar dat kan de pret niet drukken.
Natuurlijk heb ik van Level 42 gehoord en ken wat hits van hun, maar het valt mij op dat ze meer herkenbare nummers spelen dan ik zelf had gedacht en kan je concluderen dat deze Eternity-tour daarom best te omschrijven is een best-off-tour. Zo’n beetje al hun hits worden gespeeld; het mooie Leaving me Now, het instrumentale Sandstorm, Something About You en (vind ik persoonlijk) hun beste nummer Heaven in My Hands als mooie afsluiter.
Uiteraard kan een toegift niet uitblijven. “Do you want lessons in love!”, schreeuwt Mark door de zaal, waarna direct wordt ingezet op één van hun grootste hits Lessons In Love, gevolgd door Build Myself a Rocket en de definitieve afsluiter Hot Water.
Tijdens de toegift, danst niet alléén de hele zaal, maar ook de band doet de nodige danspasjes, staan ze te springen op het podium en geeft ook de blazerssessie tot slot stuk voor stuk nog even een show weg.
Level 42 speelt live enorm goed en niet alléén Mark en Mike trekken de aandacht, maar ook Nathan King (de broer van…) op gitaar, Nichol Thomson (trombone & vocals), Dan Carpenter (trompet & vocals), Sean Freeman (sax & vocals) en natuurlijk drummer Pete Ray Biggin die inderdaad enorm goed drumt.
Met de woorden “we see you in 2020” sluit Level 42 het optreden af en gaat het publiek richting bar en merchandise stand om nog even lekker na te genieten.
