Met DeterminUS liet Leverage na tien jaar weer van zich horen. Zonder zanger Pekko Ainso Heino maar met (toen nieuwe) zanger Kimmo Blom die op het album liet horen dat hij zeker ook zijn mannetje kon staan in het AOR geluid dat Leverage toen liet horen. Op het nieuwe album Above The Beyond. Zelf omschrijven ze het geluid van de band niet zozeer als AOR maar het schurkt er regelmatig stevig tegenaan.
Starlight is de opener van het album en hier beweegt Leverage zich in de veilige modus en zet je gehele mindset in de goede richting. Het gebruik van middeleeuwse elementen zoals de inzet van een fluit, is geen nieuwigheid bij Leverage, maar geeft ook Starlight een lekker luchtig karakter dat je in de ‘mood’ brengt voor meer. Eenzelfde gevoel krijg je bij Into The New World dat overeenkomsten kent met Starlight wanneer het gaat om het middeleeuwse karakter dat erin wordt verweven met daarbij genoeg accenten door het gitaargeluid van Mikko Salovaara en Tuomas Heikkinen.
In alles weet Leverage de stempel te drukken van hun eigen geluid dat het beste uit de rockgeschiedenis in zich meedraagt. Een geluid dat me al vele jaren weet te betoveren en dat is in Do You Love Me zeker aan de orde. Het klinkt vertrouwd en prettig in de oren. In Angelica is het misschien nét te zoetsappig maar daar tegenover staan nog wat juweeltjes die daarbij de diverse rockgenres in zich hebben. Zo is Emperor wat zwaarder aangezet en heeft een aantal sterke muzikale stukken. Stukken die zorgen voor een prettige wending die uiteindelijk weer teruggrijpt naar het krachtige geluid uit de basis.
In Under His Eye durft de band het zelfs aan om binnen het (Scandinavische) AOR geluid enige progressieve elementen in te lassen waardoor het geluid op Above The Beyond zelfs wat uitdagend is en een mooie voorbode voor een sterke gitaarsolo. Om daarna in Falling Out Of Grace na een spannend intro krachtig verder te gaan waarin het gehele arsenaal aan ervaring, kunde en gevoel als een warme vloedgolf over je heen wordt gespoeld. De klassieke ondersteuning geeft daarbij extra diepte aan de melodieuze rock van Leverage.
Hoewel op diverse momenten de gevoelige snaar wordt geraakt in de composities, is deze zeker prominent aanwezig in Galleria. Vanuit een rustige akoestische start bouwt de compositie zich op naar een idee van een rustige rocksong, maar dan wel één met ballen want de gevoelige snaar heeft hier zeker wat krachtige accenten in zich.
Silence staat als afsluiter op het album. En de titel doet iets anders vermoeden dat je daarna om je oren krijgt. Mooi is het spel van bassist Sami Norrbacka en drummer Valtteri Revonkorpi in het intro. Ze spelen de hoofdrol bij de start en doen dat met verve. Maar al gauw komt het begrip rock in de term AOR strak naar voren. De ritmesectie laat zeker halverwege nog van zich horen om de gitaarsolo, eerst gevoelig en strelend en daarna krachtig en scheurend, netjes in te leiden. Qua opbouw werkt Leverage van eenvoud en krachtig naar een meer luchtig vervolg om daarna rustig en innemend verder te gaan en zelfs af te sluiten met een klassiek stuk muziek. Silence kan daarbij gezien worden als het meest veelzijdige stuk op het album waarin het karakteristieke geluid van Leverage wel sterk overeind blijft.
Bij Above The Beyond weet je meteen dat je met Leverage te maken hebt en dat heeft zeker zijn charme. De ‘sound’ waarmee Leverage mij ruim een decennium geleden wist te betoveren, is ook op dit nieuwe album aanwezig. Melodieus maar zeker ook veelzijdig zet de band een geluid neer dat prikkelend is en daarbij door de diversiteit van ingevoegde elementen zeker weer tot de verbeelding spreekt.