Vanavond is een beetje een ‘vreemde’ avond in de programmering van The Rambler: in de reguliere reeks optredens staat de regionale coverband Liberty Street op het podium. Om middernacht begint voor de bezoekers van Nirwana Tuinfeest de Black Sabbath en Judas Priest tribute band Sabbath Judas Sabbath. Een aparte combinatie.
Het is duidelijk dat er veel bekenden, familie en vrienden in de gezellig volle kroeg aanwezg zijn op deze zaterdagavond. Daarnaast zijn er ook al de nodige rockers aanwezig die niet op Nirwana Tuinfeest zijn en die op tijd gekomen zijn om alvast een biertje te pakken. De diversiteit is groot, de sfeer is prima!
Of het aan de krapte en een gebrek aan bewegingsruimte op het podium ligt weet ik niet, maar bij vlagen (zeker bij de wat snellere) nummers komt de band wat braafjes over. Hier zou de band zich m.i. wat zelfverzekerder kunnen profileren. Desalniettemin een leuke tweede helft van de setlist die ik meemaak. Want ook ik behoor tot de bezoekers die eigenlijk voor de late night gig komen en die gewoon lekker op tijd aanwezig zijn.
Meteen bij opkomst laten de heren zien dat zij de heer en meester van het podium zijn. Een een show die overloopt van de testosteren, macho poses en decibellen en die draait om de fenomenale live stem van James volgt een setlist om je vingers bij af te likken, gebracht in een live show om je vingers bij af te likken. Duidelijk is dat een flink aantal bezoekers van Nirwana de weg naar The Rambler hebben weten te vinden. Bier heeft al rijkelijk gevloeid en vloeit rijkelijk door, en de wat meer ingetogen sfeer van Liberty Street (wij spelen voor jullie en jullie luisteren) is veranderd in een flinke portie audience participation time (wij spelen en maken er samen met jullie een ‘hell of a party’ van). Hoe dit samen te vatten? In een woord: fenomenaal!
Een aparte avond: twee totaal verschillende bands, twee totaal verschillende sferen. Beiden anders, beiden goed op hun eigen manier.
