Een stel gerenommeerde en bevriende muzikanten die gewoon lekker doen waar ze zin in hebben, dat is Burn To The Moon van Lie Heavy. Dit album is vorig jaar reeds in eigen beheer uitgekomen als digitaal album, maar wanneer dit de welbekende Doom Charts zeer succesvol binnenstormt, is een fysieke release toch zeker te overwegen (gelukkig).
Met Karl Agell (Corrosion Of Conformity, Leadfoot) als brulboei, Jeff JD Dennis (The Backsliders) op drums, TR Gwynne (Deltoid) op bas en Graham Fry (Confessor, Leadfoot) op gitaar, dan mag je wel wat verwachten. Heavy Psych Records heeft de band aangetrokken om het album ook, naast CD, (in de van hun welbekende verschillende kleurrijke versies) op vinyl uit te brengen.
Zoals eerder gezegd, deze mannen lijken gewoon lekker te doen waar ze zelf zin in hebben, dat meen ik er wel van af te kunnen horen. Het is in ieder geval een zeer gevarieerd palet van blues, rock en stoner invloeden in zeer brede zin. Bij In The Shadow is er iets in die uithaaltjes in de zang die me aan de zeventigerjaren (disco?) doet denken. Het zwaar (mee)slepende titelnummer Burn To The Moon heeft een soort van iets -op het randje- Pink Floyd sfeertje; erg fijn. Drag The World swingt de pan uit, Lie Heavy wervelt als een dwarse bluesy (stoom)wals, en het up-tempo When The Universe Cries dendert in één streep via een razende solo, door naar een wel zeer abrupt einde. Chunkadelic is zoals de titel voorspelt, erg lekker; gewoon luisteren. En als je dan toch bezig bent, mag de hekkensluiter End Of The World niet overgeslagen worden; dit doet me heel erg aan Robin Trower denken, is bijzonder smaakvol qua spanning en magistraal in gitaarspel.