De band grijpt met A Place Where There’s No More Pain terug op de verhaallijn van het memorabele debuut River Runs Red. De getroebleerde tiener blijkt zijn zelfmoordpoging overleefd te hebben. Na 26 jaar kijkt de man terug op zijn leven, de littekens die hij heeft opgelopen en de demonen die hem achtervolgen. Waar voorganger A Place Where’s There No More Pain schatplichtig was aan Alice In Chains en, de ook door AIC geïnspireerde, Stone Temple Pilots klinkt deze plaat meer authentiek. Zonder dat de Stone Temple Pilots link helemaal weg is. Het geluid is deze keer minder gepolijst geproduceerd. Daardoor komt de mix van hardcore, moderne metal en grunge meer tot haar recht. Het klinkt agressiever, puntiger en hoekiger. Kwalitatief staat het als een huis. Goede riffs, fijne drumpartijen, stuwende bas en een intensief emotioneel zingende en schreeuwende Mina Caputo. Helaas blijft het leveren van constant hoge kwaliteit een probleem. Zo zijn bijvoorbeeld Then en Empty Holes aardige nummers, maar echt opvallende nummers zijn het niet. Het (gelukkig) korte Eliminate scoort zelfs nog een aantal punten lager. The Sound Of Scars is als opvolger van River Runs Red een mooie insteek, de uitvoering meer dan OK, maar echt opzienbarend anders of beter dan voorgaande releases is het niet.
Life Of Agony