De heren van LimpBizkit staan vanavond in volle glorie, voor een waanzinnig uitverkochte 013.
De avond wordt geopend door de Amerikaanse metalcore band In This Moment. Dit vijftal uit Californië timmert al enige tijd flink aan de weg, en is momenteel op tour ter promotie van hun laatste studio release Blood. Bij binnen komst van de 013 zien we dan ook een waanzinnig decor staan, er hangen kettingen boven het podium en er staat een riser op het podium waar een mooie verzameling skulls aan hangt, waar predator jaloers op zou worden.
Als de lichten uit gaan en het podium gevuld wordt met rook, komen de heren het podium op. De zeven nummers tellende set wordt geopend met Rise With Me. Wanneer front vrouw Maria Brink het podium betreedt is ook al snel duidelijk waar de riser gevuld met skulls voor bedoeld is. Dit zal de rest van de show de standplaats worden van Maria.
Mijn verwachtingen zijn hoog van deze band, alleen worden deze helaas niet bevestigd. Zo is de zang van Maria enorm slecht afgesteld, dit kan komen omdat ze in plaats van een gewone microfoon gebruik maakt van een microfoon die op haar wang bevestigd zit. Dit is bedoeld zodat zij zich vol kan overgeven aan haar “sexy” dans moves die ze gedurende de nummers doet. Echter zorgt dit er wel voor dat bij elke scream de microfoon dicht klapt en er niets te verstaan is van de zang. Het overige band geluid is echter wel prima afgesteld. Misschien is een headline show van In This Moment wel een enorme beleving, alleen als opener waren ze niet wat ik er van had verwacht.
Dan is het tijd voor Limp Bizkit de band waar de 013 massaal voor is vol gelopen. Als de lichten uit gaan en het zo donker is dat je geen hand voor ogen ziet, komt daar ineens een verlicht masker het podium op lopen. Ja, wel het is de excentrieke verschijning Wes Borland. Zoals we hem kennen is hij git zwart geschminkt, lijkt hij op een orc uit Lotr (nerd) en heeft hij een phantom achtig masker op zijn gezicht die gedurende de show verlicht op zijn gezicht blijft zitten. Wanneer de rest van de band zich bij hem op het podium voegt is het tijd voor een 90 minuten durende geweldige show bom vol energie!
De set wordt geopend met het nummer The Propaganda, dit zorgt voor een behoorlijk binnenkomer. Wat snel opvalt, is dat Fred Durst vanavond niet heel erg explosief overkomt, maar eerder wat terug houdend en voorzichtig. Na de eerste tweenummers blijkt ook snel waarom, als hij verteld dat hij een avond er voor twee van zijn ribben heeft gekneusd. Maar tegen dokters advies in toch op het podium van de 013 staat (respect).
Limp Bizkit bewijst vanavond van wat voor kaliber ze zijn, en het verbaast me dan ook dat deze band, die in mijn ogen thuis hoort in een arena, in de 013 staat. Hoewel dit ook wel zorgt voor een heel erg intiem gevoel met een zodanig grote band, en is er ook ruimte voor de band zelf om persoonlijk te worden met het publiek. Zo mag bijvoorbeeld een fan op het nummer My Generation de gitaar partij verzorgen, en ik moet zeggen dat hij dit verdomd goed deed. Wat leuk is om te zien is dat Wes Borland niet goed wist wat hij met zichzelf aan moet (gitaarloos) en besluit dus maar om hier en daar de backing vocals mee te doen, en bediende voor zijn gast gitarist het behoorlijke pedal board die hij bij zich had.
Het is was een geweldig show waar ik nog wel een uur over door kan schrijven, maar dat zal ik je niet aan doen. Mocht je de kans krijgen om deze band op deze tour nog live te zien. Doe dat dan zeker want je zult er geen spijt van krijgen! Een bak energie, plezier en waar voor je geld.
