In 2010 werd ze afgewezen bij America’s Got Talent, niet goed genoeg om het als soliste te gaan maken. Nee, volgens Sharon Osbourne zou ze niet in staat zijn om een theater in Las Vegas vol te krijgen. Lindsey Stirling liet zich niet uit het veld slaan en werkte stug door. Video’s op YouTube werden meer dan een groot succes en ondertussen heeft ze al met de groten der aarde gewerkt. Grote zalen uitverkopen is dan ook geen probleem en het is dan ook niet verwonderlijk dat er voor de show van Lindsey Stirling in 013 in Tilburg geen kaartje meer te krijgen is….
Er is vanavond geen voorprogramma, maar wel meteen een volgepakt 013. Als de lichten iets na half negen doven in de zaal in Tilburg begint het spektakelstuk wat Lindsey Stirling heet. Afgelopen jaar verscheen Brave Enough, het derde album van deze violiste en deze show maakt onderdeel uit van de Brave Enough-tour. Setopener The Phoenix komt dan ook van dit album en meteen zijn de blikken op het grote podium van 013 gericht. Lindsey wordt begeleid door drummer Drew en toetsenist Kit. Wie dan ook vocalen wil horen is aangewezen op het grote scherm, waarop af en toe wat zangers en zangeressen voorbij komen. Dat grote scherm is meer dan indrukwekkend, heel de achtergrond van het podium is gevuld en er is altijd wel iets te zien. Of dat nu clips zijn, allerlei visuals of de eerder genoemde gastvocalen, er gebeurt heel wat vanavond. Tel daarbij op dat violiste Stirling van links naar rechts huppelt op het podium, allerlei gymnastische trucs uithaalt en vrolijk doorspeelt. Of dat nog niet genoeg is wordt er ook nog een blik met danseressen opengetrokken en zo wordt er een gigantische productie van gemaakt, waarbij een mooie lichtshow niet mag ontbreken. Dit concert van de violiste uit de Verenigde Staten verveelt dan ook geen moment.
De show van Lindsey Stirling is opgebouwd in meerdere gedeeltes. Het eerste blok gaat razendsnel en is voor het oog nog maar amper bij te houden. In een moordend tempo worden dans en viool met elkaar afgewisseld. Na een paar nummers verdwijnen Lindsey en haar band van het podium en komt er op het scherm een grappig filmpje voorbij, waarna de dame in een andere outfit terugkeert. Lindsey neemt ons terug in de tijd, waar ze op een kleinere viool haar eerste liedjes leerde. De mannen van de band hebben ook kinderlijke instrumenten meegenomen en begeleiden haar op Twinkle Twinkle Little Star, maar ook op de medley die volgt met nummers uit Zelda en Harry Potter. Dit gedeelte is dan ook doorspekt met humor, maar er is ook een serieuze toon tijdens deze avond. Zo draagt ze een nummer op aan haar overleden vader en ook wordt er stilgestaan bij het overlijden van bandlid Gavi. Aangezien de Amerikaanse veel tourt voelt de crew en band als familie blijkt het gemis nog enorm. Daarom wil Lindsey zo veel mogelijk genieten en roept iedereen op om nooit zomaar je dromen op te geven, zelfs als een jury je niet goed genoeg vindt…
De show in 013 gaat dan ook in een sneltreinvaart voorbij, waarbij men heeft kunnen genieten van een visueel spektakel. Zelfs als het vioolspel van de Amerikaanse je niet eens zou boeien heb je al een mooie avond gevuld met goocheltrucs, choreografie die tot op de seconde is getimed, snelle kostuumwisselingen en een frontvrouwe die een glimlach heeft van oor tot oor. Het is een en al energie wat er van het podium spat. Dit heeft ook een positieve uitwerking op het publiek, waar maar blijft applaudisseren. Zelfs als de lichtman met het publiek dolt alvorens het toegift begint blijft de sfeer er goed in zitten. Als dan ook de laatste tonen van het toegift hebben geklonken volgt er een gigantisch slotapplaus. Sorry Sharon, Lindsey trekt wel volle zalen!
Foto’s door Patrick Spruytenburg