Lisa Gerrard and Jules Maxwell – Burn

Kenners weten dat Lisa Gerrard de klassiek geschoolde, bijna opera zangeres is van Dead Can Dance. Haar kenmerkende en krachtige stem is een van de hoogtepunten van deze band. Natuurlijk heeft Lisa daarnaast veel muziek met anderen opgenomen. Een van de bekendste prestaties is haar werk voor de muziek van de film Gladiator in 2000. Jules Maxwell is achter het keyboard de laatste jaren bij de live shows van Dead Can Dance betrokken. De samenwerking is daardoor makkelijk uit te leggen. Beide muzikanten werkten daarnaast al samen op The Mystery Of The Bulgarian Voices (Le Mystère des Voix Bulgares). Jules is verder vooral bekend van zijn inbreng bij soundtracks voor films. Die invloed is duidelijk terug te horen op Burn. Het is overwegend ambient en elektronische muziek waarop het soms heerlijk wegdromen is. Mooiste voorbeeld is misschien wel opener Heleali (The Sea Will Rise). Lisa Gerrard heeft op dit zeven nummers tellende album met haar magnifieke stem veel ruimte gekregen. Haar herkenbare keelklanken vragen daar eigenlijk ook om. Het gevolg is dat Burn een soort elektronisch ingespeelde Dead Can Dance gevoel geeft. Natuurlijk zonder het evenwicht door de samenwerking met Brendan Perry. Bovendien mist de muziek de spanning van de live ingespeelde muziekinstrumenten. Zo komt de wereldmuziekinvloed zeker voorbij in nummers als Noyalain (Burn) en Deshta (Forever), maar mist het de ingespeelde muziekinstrumenten. Als je Lisa Gerrard al langer ook solo volgt en haar imposante stem waardeert dan is dit een prima album. De nummers op Burn zitten goed in elkaar. Het belangrijkste is echter dat de muziek veel ruimte geeft aan de kracht van Lisa Gerrard.