Marcello De Francisci is een componist uit Los Angeles. Zijn liefde gaat uit naar filmmuziek. Dat is goed te horen in de aanpak van Exaudia. De magische stem van Lisa Gerrard is natuurlijk vooral bekend van Dead Can Dance. Verder heeft ze ervoor gezorgd dat de film Gladiator van mooie muziek voorzien werd. Daarnaast heeft ze veel projecten gehad met andere muzikanten en componisten die vergelijkbaar zijn met Exaudia. Ook tussen Marcello en Lisa is er al vaker samengewerkt (op Departum en op de filmmuziek van Jane Got a Gun). Waar de muziek van Marcello opgenomen is in de Verenigde Staten heeft Lisa haar vocalen opgenomen in haar eigen studio in Melbourne, Australië. Dat is een beetje terug te horen in het eindresultaat. Hoewel de muziek en de stem van Lisa goed bij elkaar passen is het toch wat oppervlakkiger dan normaal. Zelfs een nummer als Exaudia Reprise die duidelijk beïnvloed is door Dead Can Dance klinkt net iets te vlak. Vreemd genoeg komt dat mede door de bombastische aanpak van de muziek. Het lijkt net iets teveel uit keyboard en computer te komen. Bovendien lijkt de productie de kracht van de hardere bombastische stukken af te knijpen. Daarmee is Exaudia geen slechte plaat. Er staan namelijk genoeg mooie nummers op waarin Lisa met haar stem kan excelleren. Bovendien is de meer popmuziek gerichte aanpak soms best verfrissend (zoals op opener Until We Meet Again en Stories of Love, Triumph and Misfortunes) Wel is het uiteindelijk net iets te veilig waardoor de muziek al snel als achtergrondmuziek ervaren wordt. Leuk en mooi om naar te luisteren, maar het ontbeert net die magie en gevoel die het echt bijzonder maakt.