Ooit opgericht door wijlen ex-Motörhead drummer Phil Taylor en nog steeds actief bandlid James Childs, mag je stellen dat de echo’s van een Motörhead-gerelateerd verleden, nog steeds een klein beetje doorklinken. Little Villains maakt energieke, stevige rock ‘n’ roll met links naar zowel metal als punk, en dat doen ze zonder ook maar enige poespas.
Volgens hun Bandcamp pagina komen de bandleden zowel uit het Verenigd Koninkrijk als de Verenigde Staten, kom ik nu pas achter, en toch proberen ze zoveel mogelijk te spelen. Eén van hun favoriete plekken om dat te doen is bij het Belgische Café De Stam in Paal, zoals op te merken is aan de albumtitel en de foto op de albumhoes, waar ze samen met de kroegbaas op staan. Eigenlijk is deze albumcover best passend; de band en hun muziek is ook heel gewoontjes, geen technische hoogstandjes, maar eigenlijk zoals veel leuke bandjes uit het café op de hoek, en dat heeft ook iets. Misschien is de eerlijke, soms bijna slordige productie, een beetje erg bevestigend in de zin van; “zo heb ik er in dat bewuste café op de hoek al zoveel horen spelen”, maar toch past het denk ik wel bij deze band. Vooral de zang, die nogal lijzig en op het randje kan overkomen (James heeft meer dan ooit geprobeerd echt te zingen?), heeft duidelijk zijn beperkingen, maar heeft net als Neil Young of Ozzy, gelukkig wel een stuk zeggingskracht. Echt direct heel erg pakkende nummers zoals de regelrechte moshpit-aanjager Spitfire, Overkill-plankgas I Am Dying of het swingende Melony Blue heb ik nog niet kunnen ontdekken, maar toch zijn ze er weer in geslaagd een album met tien best aardige nummers af te leveren, die de trouwe fans van het gezelschap vast kunnen waarderen. Of dit naast de digitale release ook nog fysiek verkrijgbaar zal worden, is mij niet bekend. Battle Of Britain en Achtung, Minen!, zijn bij mijn weten (jammer genoeg) ook niet anders dan digitaal verkrijgbaar.