Vrijdagavond 7 november speelde Live in de Melkweg, Amsterdam. Om 19.00 uur heb ik een afspraak voor een interview. Eenmaal binnen ontmoet ik gitarist en oprichter Chad Taylor. Terwijl er naarstig gezocht wordt naar zanger Chris Shinn, heb ik een geanimeerd gesprek met Chad. Over de eerste indruk van de nieuwe cd, over Ed Kowalczyk en over vinyl platen. Inhakend op de eerste indruk die The Turn op mij maakte, verteld Chad een anekdote over de eerste kennismaking met U2’s album Achtung Baby!. Chad blijkt een vermakelijk verteller, en het is meteen alsof je al jaren de beste vrienden bent. Als Chris Shinn de kleedkamer binnenkomt is het tijd voor het interview. We zoeken even een rustig plekje waar we kunnen praten.
Wat was de reden om de oude band Live nieuw leven in te blazen? Na het vertrek van Ed Kowalczyk hadden de andere drie Live leden tenslotte de band The Gracious Few opgericht.
Zanger Kevin Martin verliet de band om te gaan spelen bij Candlebox. Op dat moment werd het besluit genomen om de oude Live nummers weer te gaan spelen, we voelden het als een verplichting naar de fans. Eigenlijk gebeurde dat spontaan en de keuze voor de zanger was snel gemaakt. Er was geen shortlist met namen, we hadden alle drie maar één naam. En dat was die van Chris, die we al kenden ver voor The Gracious Few.
Hoe moeilijk was het voor Chris om de oude Live nummers te oefenen, uit zijn hoofd te leren?
Chris kende de band Live al, het album Throwing Copper was één van zijn favorieten. Het instuderen koste niet zoveel inspanning, het is bij dit soort dingen meer het er voor zorgen dat je één wordt met het materiaal. Het grappige is dat Chris de nummers eigenlijk beter kende dan de anderen. Chris kende niet alleen de hits, maar ook de nummers die Live nooit of al lang niet meer speelde.
Live speelde in grote zalen en stadions, nu zijn de shows in kleinere zalen. Wat is leuker, en waarom?
Het heeft twee kanten, je kan niet zeggen dat het één leuker is dan het andere. Niets is mooier dan het geluid van duizenden fans die het nummer met jou zingen. Het is bijna iets religieus, als je begrijpt wat ik bedoel. Aan de andere kant, de kleinere zalen hebben wat intiems en persoonlijks . Live heeft een ‘klik’ met Nederland, en dat merk je live op het podium ook. Chad heeft Chris nog niets verteld over het Nederlandse publiek, maar ‘ik denk dat hij versteld staat straks, hij gaat straks in shock het podium af’.
De nieuwe cd The Turn klinkt als vanouds, was dit vooraf de bedoeling, of gebeurde dit vanzelf?
Doordat Chris veel van het oude werk had beluisterd, drukte dat onwillekeurig een stempel op het schrijven van het nieuwe materiaal. Aan de andere kant dachten we na over wat een song nu echt fantastisch laat klinken live. Want je kan nog zo’n goed album maken, een live concert is anders. Daar moet het iets worden dat je niet kunt ‘vangen’, een unieke ervaring. Wij hebben eigenlijk nooit echt gepraat over de stijl en de vorm, het gebeurde automatisch. We deden het met z’n vieren, samen. Het belangrijkste is de muziek, niet de band.
Was er sprake van enige druk tijdens het schrijven voor het nieuwe album? Iedereen herinnert zich de hits van Live, en dat schept verwachtingen.
Natuurlijk was er druk, daarom heeft het nieuwe album drie jaar geduurd. In die drie jaar zat ook een tour, zodat nieuwe nummers getest konden worden op het publiek. Hoe reageren de mensen op de nieuwe nummers. Uiteindelijk was het ook een verstandige keuze om de samenwerking met Ed Kowalczyk te beëindigen. We wilden verschillende muzikale kanten op, en dat gaat niet in één band.
Zijn jullie tevreden met het album The Turn? Is het geworden wat jullie ervan verwachten hebben?
Ja, het is een geweldig album geworden. Nu is het zaak om de fans te overtuigen. Fans die misschien Ed Kowalczyk verwachten en dan ineens geconfronteerd worden met een nieuwe zanger. Chris heeft zich reeds bewezen als zanger, hij heeft altijd in bands gespeeld. Het is een teamplayer, en nu is het ONZE band.
De titel van het album is The Turn, bedoelen jullie daarmee dan Live terug is, maar met een nieuwe zanger? Eigenlijk is het openingsnummer Sirens Calling het nummer dat de titel aan het album heeft gegeven. Het nummer lag al vanaf 1997 ergens in de kast, op een cassettebandje. De werktitel was The Turn. Aan de andere kant, The Turn is ook het moment na bijvoorbeeld een scheiding. Beide partijen gaan door met hun leven, want dat is beter dan samen blijven in ruzie