Deze Franse metalband brengt met dit album een eerbetoon aan hun te vroeg overleden oprichter.
De band Livin’Evil wordt opgericht in 1992 en brengt in de jaren negentig twee demo cassettes uit. In 1993 Tree Of Evil, in 1995 Illusory Dreams. De band is opgericht door de broers Patrick en Eric Pairon, beide gitarist. De band bestaat dan verder uit drummer Antony Cochin en bassist Wilfried Roy. Na een flink aantal lokale concerten wordt de plek van Roy ingenomen door Jérôme Viel in 1996. En dan valt de band in 1998 uit elkaar omdat Cochin voor zijn vaste baan kiest.
In 2018 overlijdt Patrick Pairon, oprichter en solo gitarist van de band. In 2022 besluit Viel om een eerbetoon op te nemen voor zijn vriend. Hij wil de nummers van de twee demo cassettes opnieuw opnemen en aanvullen met niet afgemaakte nummers en live materiaal. Er wordt een transcriptie van de gitaarpartijen gemaakt met behulp van gitaristen Kiato Luu en J.A.Jacq. Voor de drumpartijen wordt Fabio Alessandrini (Bonofire, Annihilator) ingevlogen, en Tasos Lazaris neemt de zangpartijen voor zijn rekening.
Er worden twaalf nummers opgenomen en Viel besluit om te kijken of er sessie muzikanten zijn die dichter bij de solo’s van Pairon kunnen komen. Zo wordt er een zestal gitaristen toegevoegd aan de line-up onder wie Timo Tolkki.
De band brengt stevig old school metal. Terwijl de muzikale begeleiding het geheel voort stuwt in een stevig tempo klinken de vocalen van Lazaris uitremate sterk. Hij haalt inspiratie uit de zang van onder andere Bruce Dickinson en Rob Halford, en dat is te horen. Rustige zangpartijen worden afgewisseld met ruige zang en hoge uithalen.
Alles bij elkaar is dit een goed album, een eerlijk eerbetoon aan een getalenteerde muzikant. Voor liefhebbers van old school metal en een overdaad aan gitaarsolo’s is dit een aanrader.