Living Gate – Deathlust

Een nieuwe band die vandaag met oldschool deathmetal komt aandraven, mag zich klaarmaken voor een eindeloze rit langs lege kroegen en jeugdhuizen, onbeantwoorde mails aan labels en bookers en op veel reviews van shows of albums zal je ook al niet kunnen rekenen. Als je een nieuwe band hebt in oldschool deathmetal, maar je band bestaat uit muzikanten die ook bij Yob, Amenra, Wiegedood en Oathbreaker spelen, dan begin je toch al met een flinke voorsprong aan de race naar erkenning en succes. Maar dan leggen we de lat ook wel wat hoger, voor de EP Deathlust van het Belgisch-Amerikaanse onderonsje Living Gate.
Muzikaal klopt het plaatje alvast: zware, snelle en agressieve riffs, diepe gutural grunts, nerveuze tempowisselingen tussen midtempo en blastbeats, lyrics over guts en gore (ook weer niet in elke track), … alles waar de fans van het oude werk van Suffocation, Death, Asphyx, Sinister en Pestilence tuk op zijn, hoor je hier ook. Aan melodic deathmetal doen ze niet en muzikale referenties aan hun andere bands moet je met een vergrootglas zoeken.
Muzikaal en commercieel liggen de hoogdagen van oldschool deathmetal al enkele decennia achter ons. Dat geeft de bands die in het genre blijven geloven wat ademruimte. Niets moet en alles kan. Roped heeft een leuke backing vocal, Deathlust eindigt met een over-the-top-solo en de track Living Gate heeft een ietwat atmosferische outro, wat  zorgt dat die tracks er heel even wat uitspringen, maar voor het overige duelleren de vijf tracks op deze EP met elkaar om het puurste van oldschool deathmetal te zijn. Dat was de insteek en daarin zijn ze zeker geslaagd. Ze gaan dus mooi over de lat die ze voor zichzelf gelegd hadden, maar met zo’n bandbezetting verwacht je toch net iets meer.
Als hier een full album op volgt mag de scope dan toch wat breder en hoop ik op toch op wat invloeden van hun andere bands. Als ik true oldschool death wil, duw ik wel een CD van Obituary of Bolt Thrower in de stereo.