Al ruim 25 jaar heb ik een voorliefde voor Poolse progressieve rockbands. Dat begon halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw met Quidam en Abraxas. In die tijd bezocht ik regelmatig een leuk cd-zaakje, Disque in Alphen ad Rijn. Het was een van de winkels waar de uitbater (Jan Goené) mij nieuwe muziek liet horen. Daaronder was het toen ook het nog volslagen onbekende Riverside met hun debuutalbum Out Of Myself. Een album wat de band destijds in eerste instantie in eigen beheer heeft uitgebracht. Voordat ze werden opgepikt door een label. De rest is is geschiedenis…
De jaren daarna bleef ik mij verdiepen in progressieve rockbands uit Polen. Mijn collectie is inmiddels omvangrijk. Een tikje onbescheiden mag ik mezelf wel een expert noemen van uit dit land afkomstige bandjes. Die aanvankelijk zelden of nooit buiten hun landsgrens optraden overigens. Wat mij betreft de meest merkwaardige Poolse band is Lizard. Hun debuutalbum W Galerii Czasu (In The Gallery Of Time) uit 1997 staat op de dag van vandaag op mijn trommelvliezen gebeiteld.
Lizard werd opgericht in 1990 door zanger Damian Bydliński en gitarist Mirosław Worek. De bezetting werd gecompleteerd door toetsenist Andrzej Jancza, basigitarist Janusz Tanistra en drummer Mariusz Szulakowski. Inspiratie vonden de Polen in muziek van Emerson, Lake & Palmer, UK en King Crimson, aan wiens derde album Lizard de bandnaam is ontleend. Zoals talloze bands kreeg men te maken met wisselingen in de bezetting. Toch bleef de ‘harde kern’ in takt. Anno 2019 is de bezetting als volgt: Damian Bydliński (zang, gitaar, gitaar-synthesizer), Janusz Tanistra (basgitaar), Daniel Kurtyka (gitaar), Paweł Fabrowicz (toetsen), Mariusz Szulakowski (drums & percussie).
Wat Lizard voor mij merkwaardig maakt is dat ze steevast in het Pools zingen. Zelfs alle teksten in de cd-boekjes zijn in de Poolse taal. Met uitzondering van een spreuk die in ieder boekje staat: “Hard, Difficult and Unpleasant Music. Let People Think On Their Own Now…”
Een prachtig uithangbord voor je muziek natuurlijk…. Na het debuut uit 1997 werd het een aantal jaren stil, maar van 2004 tot en met 2006 werden drie albums uitgebracht. Na weer een periode van stilte volgde in 2013 het album Master & M en in 2018 de live cd Trochę Zółci, Trochę Więcej Bieli. Inderdaad, die dus…. Geheel in de merkwaardige stijl werd in 2018 ter gelegenheid van de 21ste verjaardag het debuutalbum opnieuw uitgebracht. Die datzelfde jaar werd gevolgd door Half-Live.
Half-Live, deze recensie draagt deze titel, bestaat uit welgeteld een nummer. Dat nummer, je raad het vast al, draagt de titel Half-Live en klokt bijna 44 minuten. Op het album heeft men halverwege een indexering toegepast. Kennelijk om de luisteraar een escape te bieden. De albumtitel impliceert dat je te maken hebt met een (semi) live album. Maar dat is geenszins het geval. Het album en dus ook het nummer is voer voor de fans van King Crimson. Lastig te doorgronden muziek met de meest verrassende en onverwachte wendingen. Difficult and unpleasant? Difficult, ja. Unpleasant, nee. Als extra ingrediënt is viool aan de lange compositie toegevoegd, gespeeld door gaste Dominika Rusinowska.
Mocht dit stuk je nieuwsgierigheid hebben gewekt ga dan eens op zoek naar deze band. En maak kennis met de merkwaardige wereld van Lizard.