Vorig jaar bracht Farrall al de EP Barbados uit en nu is het dan toch tijd voor de grote stap, het debuut album. De onderliggende verhaallijn gaat over obsessieve liefde voor iemand en wat de gevolgen uiteindelijk zullen zijn. Op de hoes en in de videoclip zien we een wit konijn. Het witte konijnenmasker is een terugkerend thema in de dromen van Farrall, het is een dubbelzinnig symbool, dat het idee oproept van een leidend figuur uit een andere wereld, denk aan het konijn van Alice In Wonderland. Daarnaast is het ook een meer persoonlijke metafoor voor een reis van wedergeboorte.
In ruim een half uur weet Farrall de liefde te bezingen, maar ook de gevolgen van obsessief liefhebben. Addict is het eerste nummer, hoe verslaafd kun je worden aan een persoon? Langzaam gaan we richting het nummer Love No More, het ene nummer is het gevolg van het andere. De stem van Farrall klinkt niet altijd even opgewekt, ze weet de duistere kanten duidelijk aan te stippen.
Toch is het hele album een fijn album om naar te luisteren. Het geheel neigt meer naar pop dan naar rock, mede door de vele elektronische inbreng. Knight Rider is een lekker in het gehoor liggend nummer, en zo staan er meer op dit mooie debuut.