Bij vlagen is de zang het best te vergelijken met de, soms waanzinnige, zang van wijlen Kurt Cobain. Dat geldt in het bijzonder voor het gevoelige Walking Like The Shades. De cd kent het zwaartepunt in onder andere de nummers Detachment en Closed Hospitals die beide eenzelfde basisriff lijken te kennen. De afwisseling in grunts en clean vocals alsmede het volle sfeerrijke karakter van de nummers zet de achtergrond neer. De kracht ligt niet alleen in de muzikale schilderijtjes die Lodz neerzet, maar zeker ook in de afwisseling in toon en kracht. Dit komt zeker naar voren in, het nogal uitgesponnen, Closed To The Flames. Binnen de nummers valt ook genoeg variatie weer te nemen. Zo ligt het tempo in Leading The Rats laag en is het geluid zwaar. De zang neigt nog wel eens naar blackmetal en neemt in zwaarte af tot de melodie een griezelige toon krijgt om uiteindelijk weer terug te komen bij het basisgeluid van de band. Daarnaast is The Rope vrij toegankelijk te noemen. De zwaarte ligt wat op de achtergrond en fases met alleen wat drum, gitaar en zang zorgen voor een wat mainstreamgeluid. Something In Us Died is daarmee een cd geworden dat moeilijk te omschrijven valt, maar dat tevens qua gevoel prettig aanhoort. De composities verdienen het wel om meermalen gehoord te worden. Ook pas dan komt de werkelijke schoonheid en kracht hiervan naar de oppervlakte.
Voor een debuut is het een uitstekende cd waarbij emotionele passages gecombineerd met een zwaar geluid de diverse gemoedstoestanden prachtig tentoonstellen. Ik moest wennen aan Lodz, maar ben zeker niet teleurgesteld. Daarbij is de hoes van de cd zeer fraai neergezet.