Lovekillers feat. Tony Harnell – Lovekillers feat. Tony Harnell

Tony Harnell is een zanger die ik hoog heb zitten. Met en zonder TNT heeft hij prima platen op zijn naam staan. De band op dit album heet Lovekillers feat. Tony Harnell, maar neem maar van mij aan dat Frontiersbaas Serafino Perugino met Harnell begonnen is en daar muzikanten bij gezocht heeft.
Frontiers maakt zelf in alle berichten gewag van overeenkomsten met de TNT-albums Tell No Tales en Intuition. Ik heb mijn twijfels of dat verstandig is. TNT mag dan óók poppy hardrock ten gehore gebracht hebben, de band had als sterke punt dat ze dat wisten te doen met ijzersterke, catchy melodieën. Daarmee waren ze een band die zich wist te onderscheiden van heel veel andere bands die in dezelfde vijver visten. Dit Lovekillers onderscheidt zich heel wat minder. Of helemaal niet, zelfs.
Zeker, Harnell is een van de beste zangers in het genre, maar daarmee ben je er niet. Allessandro Del Vecchio – als Frontiers huisproducer ongetwijfeld de twééde man op het lijstje van Perugino – heeft de band aangevuld met de Italianen Gianlucca Ferro (gitaar) en Edo Sala (drums) en Harnell en hij hebben met behulp van externe songwriters elf songs bijeengezocht.
De songs zijn bijna allemaal hooguit mid-tempo, in nogal formulematige coupletje-refreintje-coupletje-tracks waarbij het drumwerk het tempo er soms ook nog eens juist uít lijkt te halen. Het resultaat is de ene na de andere galmer die oor in, oor uit gaat. Het gitaarwerk is competent, maar daarmee heb je het ook wel gehad. Zelfs van Del Vecchio, die toch prima producties op zijn naam heeft staan, zijn we beter gewend dan dit nogal fantasieloze, vlakke geluid. Gek genoeg zit er vanaf de achtste(!) van de elf tracks iets meer tempo in en vanaf dat moment heeft het materiaal ook eindelijk een beetje pit. Ze kúnnen het dus wel.
Dit voelt als een project dat ‘er even tussendoor moest’. Te weinig tijd, snel nog even wat songs bij elkaar zoeken, de muziek ProTools inzwiepen en hoppa, we hebben een nieuw album. In dit genre komt elk jaar heel wat akelig voorspelbaar materiaal uit en dit album, waar ik toch echt wel iets verwachtte, blijkt daarbij te horen. Laten we hopen dat Del Vecchio het betere songmateriaal heeft achtergehouden voor het Revolution Saints-album dat deze maand verschijnt.
Echt, als je geen diehard Harnell-fan bent kun je deze beter links laten liggen. Wat een tegenvaller.

Tony Harnell op Facebook