Even de volumeknop naar rechts voor een portie oer Hollandse power.
Pete Lovell is één van die oud gedienden die heerlijk zichzelf blijft tussen al het hedendaagse metalgeweld. Ik ben er letterlijk mee opgegroeid. Picture trad regelmatig hier in Maasluis op want hun basis was precies aan de overkant van de Nieuwe Waterweg in Rozenburg. Mijn eerste kennismaking met Pete was tijdens een optreden van de heren in 1984. Hij was nog niet zo lang bij de band en Eternal Dark was zijn eerste wapenfeit. Als 16-jarig pikkie stond ik helemaal vooraan tegen de vrachtwagentrailer aan gedrukt die dienst deed als podium. Uiteraard blijft dit hangen en neem je dit mee voor de rest van je leven.
Lovell’ Blade is destijds ontstaan toen een aantal bandleden van Picture besloten iets nieuws te beginnen. Naast Pete zijn ook de gitaristen Andre Wullems en Mike Ferguson in 2016 afgesplitst. Drummer Noel van Eersel en bassist Patrick Velis completeren de line-up. Het eerste album werd al snel in 2017 uitgebracht met de titel Stone Cold Steel. Voor mij uiteraard een blinde aanschaf. Deze heren hadden mij nog op geen enkele manier teleurgesteld dus kon het in mijn ogen niet fout. En inderdaad waren al snel Rise And Fall en As Much As I Can mijn favorieten. The Nightmare Begins kwam uit in 2019 en daarna werd het een beetje stil.
Op de achtergrond werd al wel begonnen met het schrijven van deze gloednieuwe schijf die nu 3 jaar later het licht heeft gezien. Corona en persoonlijke omstandigheden hebben het proces flink afgeremd maar nu uiteindelijk is het wachten voorbij.
En ik word zeker weer verwend. Vanaf de eerste aanzet van Running out of Time is het al duidelijk dat dit weer genieten gaat worden. De inmiddels ruim 62 jaar oude frontman heeft nog steeds geen autotune nodig en laat krachtig als altijd van zich horen. De ervaring knalt uit mijn speakers en het kan mij niet hard genoeg. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Drivin’ me Crazy of The Cries of the Unheard. Dit zijn toch tracks waar je een album als dit voor aanzet? Fijne toevoeging aan Kalashnikov zijn de toetsen van Edgar van Eersel.
Alles zit in de plaat wat er in hoort te zitten. De riffs, de pompende bas en drums, de solo’s, you name it. Dead of Night heeft er nog een extra dimensie aan toe gevoegd in de vorm van een koortje in de refreinen.
Het is een, in mijn ogen, foutloos album geworden dat heel mooi is opgedragen aan de vorig jaar overleden Jolanda Lovell. Voor alle “ouwe rockers” en uiteraard iedereen die dit genre in het hart heeft zitten een absolute aanrader. Niet nadenken maar gewoon meenemen als je in de platenzaak staat. Hier staat het al dagen op repeat…