De weergoden zijn het festival nog redelijk goed gestemd en langzaam ontwaken de festivalgangers op de Lowlands-camping. Het is ook een behoorlijke uitputtingsslag. Velen zullen tot in de late uurtjes hebben gefeest en ook alle indrukken die ze hebben opgedaan zullen nog even nagewerkt hebben. Iedereen weet nu wel weer waar welk podium staat en is klaar voor een tweede dag. Ook op de zaterdag van Lowlands staat er namelijk weer veel moois te wachten.
De zaterdag van Lowlands wordt bijna traditioneel geopend met een speciaal moment in de Alpha. Afgelopen jaar was er een ode aan het album “Nevermind”, waarbij diverse acts een paar nummers van deze klassieker voor hun rekening namen. Nu staat er onder de noemer “Always Hardkoor” ongetwijfeld ook iets aparts te verwachten. Zangeres Caroline Borgers betreedt het podium en spreekt de alom bekende woorden “This One Is Dedicated To All The Ravers In The Nation”. Deze regel tekst is uit “Hardcore Vibes” en zo zullen er vandaag veel klassiekers de revue passeren. In een akoestisch jasje wordt vervolgens “Wonderful Days” ingezet. Vanaf de eerste tonen zingt het publiek luid mee. Voor hen staat de generatie die elk nummer bewust heeft meegemaakt. Een grote glimlach is bij elke bezoeker wel te zien. De pret wordt alleen maar groter als er diverse acts uit de jaren ’90 op het podium komen. DJ Wappie is dan nog een onbekende naam, maar bij het horen van de Party Animals wordt het echt dansen en springen. Tussendoor volgt een stukje bijscholing over het hakken (comepleet met dansers en danseressen), zodat iedereen bij het horen van DJ Ruffneck helemaal los kan gaan. De harde beats klinken en heel de Alpha gaat uit zijn dak. De ultieme climax is dan ook als Mental Theo zijn klassiekers van toen in een razend tempo achter elkaar laat horen. We zijn even helemaal terug in de tijd, waarbij er op het scherm nog beelden van The Music Factory voorbij komen. Iedereen voelt zich even zoals de afsluiter van deze show “Forever Young”.
Het blijft druk bij de Alpha, want het volgende hoogtepunt wacht alweer. Onlangs bracht Kensington hun nieuwe album “Rivals” uit en vandaag mogen ze bewijzen waarom de mannen op dit moment de grootste Nederlandse band worden genoemd. Al snel blijkt het waarom dit zo is. Kensington is in de loop der jaren uitgegroeid tot een hitmachine. De band opent met “All For Nothing” van hun nieuwe album en het is meteen raak. Het publiek kent dit nummer maar al te goed en het springen en zingen is weer begonnen. De menigte ligt al snel aan hun voeten. Het is leuk als je veel gedraaid wordt op 3FM, maar dan moet je het alsnog live waarmaken. Dat lukt deze mannen al een behoorlijke tijd. Hun album “Vultures” scoorde gigantisch en leverde de groep al vele optredens op. Allerlei locaties zetten ze al op hun kop. Geen wonder dat het vandaag in de Alpha ook hetzelfde lijkt te gebeuren. “Don’t Look Back” en “We Are The Young” zorgen hier wel voor. De band heeft een eigen sound ontworpen en klinkt heerlijk in het gehoor. De energie die het publiek aan Kensington geeft moet gigantisch aanvoelen. Heel de tent, maar ook op de heuvels bij de Alpha zingen mee met deze mannen. Wie er dan ook twijfelde aan de “grootsheid” van Kensington moet toegeven dat ze echt heel groot zijn op het moment. Hun meest recente hit “Streets” zorgt hier wel voor. Begeleid met gordijn aan vuurwerk geven ze hun show nog meer glans om er vervolgens met een confettikanon tijdens “Home Again” er nog een schepje bovenop te doen. Dan voelt afsluitende track “Kilimanjaro” ineens wat killer aan. Het optreden was al geslaagd en had na “Home Again” mogen stoppen. De afsluitende track zal minder veel blijven hangen. Het succes is er voor de mannen, die een komende uitverkochte clubtour wacht… Kensington komt naar je toe!
Lowlands is dus niet het festival waar het alleen maar om gitaren draait. Ook is er plaats voor singer/songwriters, folk, maar ook voor soul en jazz. Een van de grootmeesters van het moment is dan ook Gregory Porter. Deze zanger had al veel succes met zijn album “Liquid Spirit” en vandaag mag hij zijn kunsten in de dance-tent Bravo laten horen. Even totaal geen beats, maar wonderschone klanken van de zanger die netjes in het pak op het podium staat. Natuurlijk met zijn pet op, waar hij ook op het laatste album staat. De schoonheid van deze performance zit in het stemgeluid van deze man. Wat een heerlijk bereik! Het publiek luistert dan ook aandachtig en her en der worden bezoekers geattendeerd om echt even stil te houden. Zijn soul en jazz wordt prima ondersteund, zeg maar gerust geweldig ondersteund door een steengoede band, waarbij saxofonist Yosuke Sato zeker het noemen waard is. Gregory is enthousiast en straalt. Mooi om te zien hoe publiek en artiest zo van elkaar kunnen genieten. Het is wegsmelten met “Hey Laura” en ook “Musical Genocide” zorgen voor kippenvel in de Bravo. Dus JA! Er is plek voor soul en jazz op Lowlands!
Eenmaal in de stemming gebracht in de Bravo doet opvolgende act Jungle er vrolijk een schepje bij. Normaal gesproken is het een duo, maar als ze op tour zijn hebben ze een hele band bij. Wie de klanken van Jungle hoort denkt al heel snel aan de Bee Gees. Dit komt vooral door het stemgeluid wat door de microfoons klinkt. Jungle bracht in juli het gelijknamige album uit en wist meteen te scoren. Lowlands is altijd op zoek naar nieuw talent en weet ze al op tijd naar de polder van Biddinghuizen te lokken. In een fijne show laat de groep horen wat ze allemaal in huis hebben, maar door de vocalen lijkt het allemaal wel erg veel op elkaar. Het is ook iets minder druk dan bij Gregory Porter, maar er zijn tijdens Lowlands ook zoveel acts die tegelijk spelen. Het is soms zo moeilijk om een keuze te maken. Er is dan ook voldoende ruimte om te dansen en hier wordt flink gebruik van gemaakt. Een show van Jungle voelt aan als een grote disco-trip, zonder groots boven zichzelf uit te stijgen. Simpelweg genieten volstaat. Enkel afsluitende track “Busy Earnin’” zorgt voor wat meer respons. Goed is goed, toch?
De zaterdag van Lowlands staat goedgevuld met allerlei nieuwkomers. Zo staat het in de India ramvol als Chet Faker mag aftrappen en ook is het een gigantisch feest bij The Cat Empire, die natuurlijk ook een grote hit scoorden met “Brighter Than Gold”. In het voorbijgaan bij de Grolsch gaan de bamboetakken alweer op en neer en wordt er flink gesprongen. Op Lowlands maak je stiekem heel wat kilometers van het ene podium naar het andere. Onderweg kom je van alles tegen. Of dat nu een plek is om lekker te kunnen schommelen, er een attribuut uit het theater van “War Horse’ voorbij komt of het gewoon simpelweg mensen kijken is. Het Lowlandspubliek is heel divers. Van jong tot oud, van punker tot emo, van metalhead tot hiphopper. Zo is het brede programma ook. Er is zelfs een klein hoekje gereserveerd waar een soort van veranda is neergezet, Wild Kip’s Juke Joint. Dit is het plekje waar Denvis een aantal dagen te vinden is met allerlei bevriende artiesten die hier wat muziek laten hoor. Soms wat country, soms wat folk, maar zeker heel aangenaam.
Wie niet meer op deze kleine veranda past zijn de Denen van Volbeat. De mannen mogen de Alpha-tent onveilig gaan maken. Voor het podium hangt een zeer groot doek, waardoor er niet veel te zien is wat erachter allemaal gebeurd. Als het doek wordt neergelaten klinken heel wat knallen en is er vuurwerk te zien. Wat een opener van deze show. Met een grote glimlach staat zanger Michael Poulsen op de bühne. Dit kan maar een ding betekenen, de voorman van Volbeat heeft er zin in! Mooi! Want dat hebben wij ook! Het is behoorlijk hard gegaan voor deze band en ondertussen gaan ook zij voor de grotere zalen van het land. Geen wonder, want het podium is omgetoverd tot hun domein. De band speelt hard en energiek. Hun popmetal (als dat een term is) gaat er vandaag in als gesneden koek. In de tent wordt volop meegezongen en gesprongen. De vuisten gaan in de lucht en als er ineens heel wat salvo’s aan vuur boven de hoofden van de eerste rijen worden gelanceerd gaat het dak er af. Wat een act, wat een performance. Die glimlach die blijft de zanger volhouden en dat is niet gek. Lowlands ligt aan zijn voeten. Met een hoog entertainmentgehalte laat hij het publiek meezingen met “Ring Of Fire” en doet hij er met “Sad Man’s Tongue” nog een mooi schepje bovenop. Natuurlijk horen we een aantal nummers van hun nieuwste album, maar ook is er een goede verdeling gemaakt met het oudere werk. Volbeat zet het podium behoorlijk in lichterlaaie en als het publiek nog niet opgewarmd is, dan wordt het dit wel. Ongetwijfeld zijn er weer een aantal nieuwe fans bijgekomen na deze grootse show.
Op internet werd al gesuggereerd dat het wel eens heel druk zou kunnen worden bij de hoofdact van de zaterdag. Daar is geen woord te veel aan gezegd. Als het publiek nog maar amper het voorste vak in de Alpha heeft verlaten is het al gigantisch druk. Er staat een ontzettend grote rij voor fans die graag Stromae van dichtbij willen meemaken. De Belg stond op Pinkpop nog te klein geprogrammeerd en krijgt op Lowlands alle ruimte. Als hij mag aftrappen staat de tent ramvol en ook op de heuvels kan eigenlijk niemand meer bij. Een groot scherm op de achtergrond vertoont allerlei strepen en figuren. Hiervoor staat een kleine magere zanger met allerlei hoekige bewegingen. Ja, dit is Paul van Haver, oftewel Stromae. Zijn nieuwste album “Racine Carree” leverde hem veel succes op en op diverse zenders was hij veel te horen. Geen wonder dat iedereen wel eens wil zien wat deze uitermate populaire artiest allemaal doet. Zijn show is strak gedirigeerd en zit heel goed in elkaar. Met zijn mimiek bedient hij het publiek en het vele zit bij hem in kleine dingen. Hierbij helpen de visuals op het grote scherm. Als een kameleon kruipt en springt hij over het podium. Hoewel Nederland niet echt het land is waar de Franse taal veel gesproken wordt kennen veel fans zijn teksten, waarbij het vooral om de hits (en singles) gaat, die natuurlijk niet ontbreken. “Ta Fête”, “Tous Les Memes” zijn slechts de kleinere hits. Het draait echt om “Formidable”, waarbij het gejuich van voor- tot achteraan klinkt. Stromae is heer en “maestro” vanavond. Ook zijn oude hit “Alors En Dance” doet de menigte springen om een geweldige set te eindigen in een veel te lange “Papaoutai” waarin hij heel zijn crew bedankt, want het is vandaag het laatste optreden van een flinke tour.
Ook de zaterdag van A Campingflight To Lowlands Paradise is binnen een korte tijd om. Er is zoveel te zien op dit festival. De zaterdag is een vlucht voorbijgegaan. Het is weer tijd voor het nachtprogramma in Biddinghuizen. Er klinken flink wat hits in de Grolsch-tent bij “Kill All Hipsters” en in de Bravo is het weer dansen op flinke beats. Maar soms kan het ook heerlijk zijn om de beentjes languit te leggen en uit te kijken naar de zondag!