Terwijl de nachtbeesten hun roes nog aan het uitslapen op de verschillende campings zijn de vroege vogels alweer aanwezig op het festivalterrein om een ontbijtje te scoren. Lowlands zorgt er voor dat er voldoende keus is, er is altijd wel iets voor je bij. Langzaam ontwaakt iedereen op zijn/haar manier. Dat kan relaxend op een bankje met de festivalkrant de Daily Paradise, een Yogaworkshop of een ontspannen hottub in de LLowzone. Even relaxen kan nog, er staat zoveel moois te wachten.
Om de keeltjes meteen wijd open te zetten heeft Dr. Lowlands de juiste remedie. Onder bezielende leiding van Dolf Jansen worden de toeschouwers in de Alpha meegenomen op een reis door 25 jaar Lowlands. Op een grappige wijze vertelt hij wat anekdotes en kondigt diverse artiesten aan. De Sing-a-long staat vol met Lowlandsklassiekers, oftewel nummers van artiesten die in de afgelopen jaren op Lowlands hebben gespeeld. Onder begeleiding van een koor en een band klinken klassiekers zoals Creep, Song 2, Born Slippy en vele anderen. De vocalen worden niet allemaal door de originele artiesten uitgevoerd en een breed scala aan namen is aanwezig. Zo mag Merijn van Haren (zanger Navarone) een nummer van de Foo Fighters doen klinken, waagt Marco Roelofs (De Heideroosjes) zich aan Blur, Marien van Dorleijn (Moss) zingt Radiohead en zelfs Dolf Jansen doet een ode aan een aantal rockers. Een zeer vermakelijke show waarbij de Alpha al vroeg op en neer schudt en iedereen meezingt. Ook de vertolking van Kyteman’s Sorry door gitarist Jan Akkerman mag als een bijzonder moment worden gezien. Maar de grote knaller is toch echt De Jeugd Van Tegenwoordig die hun hit Watskeburt live ten gehore brengen, de feestvreugde is compleet.
In december sloot Kovacs haar Shades Of Back-tour af in 013, waarbij werd aangekondigd dat ze met een compleet nieuwe band verder zou gaan in de toekomst. Het lange wachten is nu voorbij en vandaag komt Kovacs in de Alpha laten horen dat ze niet heeft stilgezeten. Met een compleet nieuwe band grijpt ze mogelijkheid aan om nieuwe nummers te laten horen, die worden afgewisseld met een paar klassiekers. Zangeres Sharon lijkt gespannen, het is ook niet niks om voor deze menigte te staan. Na een paar nummers zijn deze zenuwen verdwenen en voelt ze zich wat relaxter en is het volop genieten van haar stemgeluid. Dat de zangeres met nieuwe bandleden op het podium staat is totaal niet te merken en met deze showcase bewijst ze dat we ook de komende tijd weer veel van haar zullen horen. Wat heeft ze toch een schitterend stemgeluid en het is mooi om haar aan het werk te zien, misschien wat minder duister en grauw dan we van haar gewend zijn, maar goed, daar zijn de clubshows voor. Vandaag sluit ze af met haar huidige single Sugar Pill en laat dat album maar komen!
Ryanne van Dorst is alweer een tijdje onderweg met haar band DOOL en vandaag mag ze de India ondersteboven keren. Het is tijd voor harde gitaren die soms wel als een wall-of-sound je kan overdonderen. Helaas wordt dit gevoel versterkte doordat de techniek het een beetje laat afweten in de India. De verschillende gitaren zijn niet allemaal van elkaar te onderscheiden, waardoor het soms een brei wordt. Dit deert echter frontvrouw Ryanne niet om lekker door te rammen en de energie spat echt van het podium en doen de haardossen in het publiek op en neer schudden. Het is lekker losgaan op de muziek van DOOL. Ryanne is een dame van de rake opmerkingen en als ze vraagt of iedereen al naar de klote is wordt hier hard voor gejuicht. Voor de neutrale bezoeker is het misschien een moeilijk te behappen concert. DOOL heeft geen hits, het zijn puur de nummers van het debuutalbum Here Now, There Then waar men het mee moet doen. Maar o wacht, horen we nu ineens Love Like Blood van Killing Joke door de India klinken? Een uur lang heeft DOOL de tent in zijn greep, harder wordt het deze middag niet op Lowlands.
Bij het vorige bezoek van Bastille aan Lowlands hoopten we al een voorbode te krijgen van nieuw materiaal. Ondertussen ligt opvolger Wild World al een tijdje in de schappen en is Bastille naar Biddinghuizen gekomen om de vele fans mee te laten zingen met hun grote hits. Wie heeft er de afgelopen tijd geen Good Grief, Laura Palmer, Flaws en Things We Lost In The Fire op de radio gehoord? Vooraan staat de Alpha vol met vrouwelijke fans gehuld in een bandshirt van Bastille, die allemaal een glimp van hun favoriete band willen opvangen. Het is tijd voor waar meezingspektakel en de poppy muziek van Bastille leent zich hier perfect voor. Tussendoor probeert de band nog wat politieke boodschappen uit te dragen, maar daar hebben de fans geen boodschap aan. Zij willen hun band de hits horen spelen en daar slagen de heren met verve in. Soms duurt het wel lang voordat een nummer op gang komt door de intro’s die de mannen ook op het album hebben staan bij hun muziek. Eenmaal op gang gaan de kelen wijd open en natuurlijk mag als afsluiter Pompeii niet ontbreken.
Gaat het vandaag dan echt gebeuren? Gaat London Grammar na twee maal te moeten afzeggen nu wel optreden op Lowlands? Het antwoord hierop is volmondig ja! De Bravo die door velen al een kathedraal wordt genoemd puilt uit en ook ver buiten de tent staan de bezoekers van Lowlands te wachten op de formatie uit Nottingham. Onder luid gejuich betreedt London Grammar het podium en zijn de blikken gericht op zangeres Hannah Reid. Al snel wordt duidelijk, we horen vandaag het mooiste en helderste stemgeluid tot nu toe. De loepzuivere zangeres zorgt voor kippenvel, wat je gedurende de show niet meer loslaat. Wie aan het begin van de set nog niet geraakt wordt gaat later alsnog voor de bijl. Het is dan ook te begrijpen dat London Grammar helaas met regelmaat een optreden heeft moeten afzeggen vanwege stemproblemen, de druk ligt enorm hoog op zangeres Hannah, ze heeft niemand in haar groep om op terug te vallen. Het publiek weet het enorm te waarderen, vooral als ze het lastige nummer Rooting For You werkelijk uit haar tenen moet halen. Het hoogtepunt van deze show mag de hit Strong genoemd worden, waarbij ook de mannelijke toeschouwer het zelfs niet meer droog houdt. Een absoluut hoogtepunt op deze vijfentwintigste Lowlands!
Het ijzersterke An Awesome Wave zorgde meteen voor de doorbraak van alt-J. In 2012 stonden de heren nog in de Bravo en vandaag mag de grote Alpha worden ondergedompeld. Al snel rijst de vraag of dat uiteindelijk niet een te grote stap is voor alt-J. De muziek wordt perfect uitgevoerd en de bijbehorende visuals doen precies waarvoor ze zijn bedacht, maar daar blijft het een beetje bij. De muzikale kwaliteiten moeten overigens niet worden onderschat, de albums van alt-J zijn vrij complex, waardoor het al lastig genoeg is om de muziek live net zo te doen klinken als in de studio. Onlangs verscheen het nieuwe album RELAXER, waarvan de single In Cold Blood een schot in de roos is. Het zijn echter geen grootse entertainers op het podium, ze laten hun muziek het werk doen. Natuurlijk wordt de single Matilda volop meegezongen, maar voor de neutrale bezoekers is het lastig om grip te krijgen op alt-J. Had deze act misschien toch in de Bravo moeten staan of op een tijdstip waarop het volkomen donker is en iedereen meer in trance raakt? Hoe tekenend is het dat een fan gehuld in een alt-J shirt de show niet eens afkijkt en de heuvels van de Alpha heeft verlaten?
Wie op Lowlands veel grote namen wil zien maakt heel wat kilometers. Het op en neer slenteren van de Alpha naar Bravo begint bijna routine te worden en voor de volgende act is het zeker de moeite waard. De Bravo mag een uur lang genieten van Elbow. De band uit Manchester is niet nieuw op Lowlands en ze bestaan zelfs een jaar langer dan het jubilerende festival. Het heeft echter een aantal albums mogen duren voordat de band hun absolute doorbraak beleefde. Vandaag neemt de charmante zanger Guy Garvey de bezoekers graag op sleeptouw door hun muzikale oeuvre. Stuk voor stuk zijn het pareltjes, maar helaas krijgen de bezoekers buiten de tent er veel minder van mee. Een paar schermen bij de Bravo blijkt geen overbodige luxe. Wie wel in de tent staat wordt betoverd door het mooie geluid en van de weergaloze lichtshow. Door de vorm van de Bravo komt de lichtshow veel meer tot hun recht dan in de Alpha, oftewel zoals de band zelf zou zingen “It’s all gonna be magnificent” Er is dan ook geen woord aan gelogen. Er wordt volop meegezongen op de bekende nummers waaronder Lippy Kids en One Day Like This, maar ook als zanger Guy oproept om hem simpelweg na te zingen laat het publiek van zich horen. Samen met het publiek maakt Elbow er een mooie avond in de Bravo.
Het licht in de Alpha wordt vanavond uitgedaan door de Editors. De formatie rondom zanger Tom Smith is geen onbekende meer voor Lowlands en vandaag speelt de band voor de vijfde keer in Biddinghuizen. Het vorige album In Dream stamt alweer uit 2015 en wie weet heeft de band alweer iets nieuws in petto. Nog sterker, de band opent met een nieuw nummer Cold en meteen zit de sfeer er in. Het opvolgende Sugar doet het publiek al meezingen, maar tijdens The Racing Rats klinkt het uit volle borst “Desire!”. Wie dan ook dacht dat de band niet op deze afsluitende plek zou horen heeft het voor het nakijken. Helaas zijn de weergoden Biddinghuizen vanavond minder gezind, het zijn fikse druppels die naar beneden komen. Niet erg als je je onderkomen in de Alpha hebt, maar aangezien deze nieuwe tent een stuk korter is dan de vorige versie worden veel bezoekers getrakteerd op een nat pak. De Editors zijn vandaag op dreef en laten hun grote hits horen, waarbij er, net zoals in 2013 wordt uitgepakt met flink wat vuurwerk. De heren naast hun opener nog twee nieuwe nummers op het menu staan, waarbij Magazine een nummer is wat we ongetwijfeld vaker gaan horen tijdens de shows. Om echter de Alpha in te kunnen pakken moet je wel iets meer in je macht hebben en dat is wel aan de Editors besteed. De kracht van A Ton Of Love heeft niet ingeboet en met het afsluitende Papillon gaan alle remmen los. Dansen in de regen is geen probleem, maar wat afgekoeld is het Lowlandspubliek wel. Maar deze show willen missen? Natuurlijk niet! Met nog voldoende droge kleding in de tent maakt Rockportaal zich op voor de zondag….
Foto’s door Dave van Hout – Rockportaal.nl