Er heerst een vloek op de headliner-spots van Lowlands. Daar waar jaren terug The Prodigy al verstek moest laten gaan en afgelopen jaar Florence + The Machine was het dit jaar raak bij Queens Of The Stone Age, rapper Denzel Curry en subheadliners The Smile. Voor velen was het afhaken van vooral Queens Of The Stone Age een behoorlijke aderlating. Het rockprogramma in Biddinghuizen was toch al ietwat dun bezaaid en vooral met acts met een behoorlijke status. Welke acts waren er dan wel èn wel welke waren dan ook de moeite waard? Rockportaal ging met camera en blocnote de polder van Biddinghuizen in!
Op de eerste festivaldag hadden velen dan ook de komst van Josh Homme denkbeeldig al omcirkeld op hun planning, maar een hernia gooide roet in dit eten. Gelukkig waren daar al vroeg in de middag al de Belgse rockers van Ramkot om dit nare gevoel even weg te spoelen. Terwijl er hoog in de hoog in de lucht de kranen werden opengedraaid draaide Ramkot juist de versterkers heerlijk open. Het werd tijd voor onvervalste rock, waarbij de muziekstijl wel erg deed denken aan de uitvallende headliner. Alsof de heren van Ramkot Rated R en Songs For The Deaf tot in den treuren van hun gitaarleraar erin moesten rammen. Het publiek knikte en headbangde er vrolijk op los, maar veel reactie op de vragen van de frontman kwam er niet. De geijkte vragen of we al een biertje hadden maakte weinig indruk, maar de heren zelf waren wel onder de indruk van de grote belangstelling. Naast nummers van het bejubelde In Between Bordelines-album liet Ramkot alvast een voorbode horen van nieuw werk wat over een tijdje in de studio zal worden opgenomen. Het opzwepende geluid van Ramkot deed dan ook snel verlangen naar meer en de interesse voor het nieuwe album was dan ook al gewekt. Ramkot voelde dan ook als een ideale opener voor deze festivaldag.
Miles Kane is een graag geziene gast op de Nederlandse festival. Overal weet deze Britse rocker de boel uiteindelijk op zijn kop te zetten en dat is nou net waar iedereen wel zin in had op Lowlands. Het was alweer de vierde keer dat Miles Kane met zijn band op Lowlands kwam spelen en uiteraard was hij jaren geleden ook al met zijn muzikale vriend Alex Turner te bewonderen op het festival onder de naam Last Shadow Puppets. Niet voor niets waren er dan ook bandshirts van zowel Miles Kane als Arctic Monkeys in de Bravo te bewonderen. Tijdens de show op Lowlands werd al duidelijk dat de rustige flow waarin de Arctic Monkeys waren beland op hun laatste album ook wel van invloed waren op de meest recente plaat Miles Kane, de gelijkenissen werden dan ook door veel fans opgemerkt, maar ook zag men dat het bij Miles Kane het er nog net wat ruiger aan toe ging. Frontman Miles was dan oo echt een baasje op het podium, die graag wat klassieke poses aannam om meer reactie uit de lokken. De zanger denderde dan ook samen met zijn band heerlijk over het podium en wist richting het einde van de set het publiek compleet voor zich te winnen door publieksfavorieten Come Closer en Don’t Forget Who You Are tot het laatst te bewaren en prima uit te smeren. Uit volle borst zong men mee en zag vervolgens hoe hij terwijl Frank Sinatra’s My Way door de speakers galmde een soort van boxerscape kreeg omgehangen en minutenlang zittend allerlei poses aannam die sterk deden denken aan de fratsen die we kennen van Liam Gallagher en laat dat nou net een goede vriend zijn van deze Miles Kane. Zouden deze heren misschien in de toekomst ook eens samen iets gaan proberen?
Terwijl de Bravo na dit optreden al redelijk snel leegliep duurde het niet lang alvorens de volgende fans alweer de Bravo kwamen bezeten. Big Thief zou namelijk hun debuut komen maken op Lowlands en er mag best gezegd worden dat het na zes studioalbums het wel eens tijd werd. Veel fans wisten al ongeveer wat ze konden verwachten, maar zaten ook wel vol spanning omdat Big Thief met regelmaat van bezetting wisselde en hierdoor soms ook weer een andere sound kreeg. Big Thief is dan ook zo’n band die nog continu aan hun stijl aan het sleutelen is en dat was ook vandaag te horen op Lowlands. Frontdame Adrianne Adrianne Lenker keek vandaag wat onrustig om zich heen, maar waarom ze zich soms zo druk maakte bleef eigenlijk wel een raadsel. De muzikale kracht van de songs zorgde ervoor dat de toehoorders op een muzikale trip werden meegezogen. De gitaren zorgden voor meerdere lagen in de muziek en ook het feit dat er naast een drumstel ook nog een extra set percussie aanwezig was werkte alleen maar sfeerverhogend. Lowlands liet zich dan ook uitermate fijn meevoeren op deze soort van “campingflight”, waarbij Big Thief het een na andere nieuwe nummer op het publiek uittestte en tot de conclusie kwam dat werkelijk alles op het nieuwe album zou kunnen gaan staan. Soms werden de teksten meegezongen, maar het publiek laten meedeinen was eigenlijk al voldoende. Aan het einde van het optreden schroefde het collectief het volume wat op en ook dit werd omarmd door het publiek wat compleet op de hand van Big Thief was en dan ook bij schitterende afsluiter Incomprehensible alleen maar bleef juichen. Een volgend bezoek aan Lowlands kan dan ook bijna niet uitblijven, want Big Thief noteerde met hun optreden alvast een van de hoogtepunten van het festival .
Al jarenlang wordt er al gesuggereerd dat Punkrock niet dood is. Daar zou de act Bob Vylan tijdens de show op Lowlands wel eens een einde aan kunnen maken, want het duo uit Londen had op het scherm de boodschap Bob Vylan Is Killing Punk Rock. Spoiler Alert, de heren ademen zelf het punkrock-dna, dus nee op dat vlak vielen er geen slachtoffers. Wel moest menig Brits conflict het ontgelden, hadden de heren geen boodschap aan het Koningshuis en probeerde Bob Vylan evenals vele andere bands de strijd tegen racisme op de kaart te krijgen. Alvorens het publiek al deze boodschappen te horen kreeg opende de formatie met wat rek- en strekoefeningen, want iedereen moest fit aan deze show kunnen beginnen. Maar hoe werkt dan dan, een punkrockact bestaande uit een duo? De twee Bob’s van Bob Vylan hebben allebei een belangrijke rol, de ene Bob was crowdmenner, schreeuwlelijk en frontman en die andere deelde raken klappen uit op een drumstel. Maar gitaren dan? Die kwamen uit een doosje en dat was voor velen toch not done, maar uiteindelijk werd dat gemis vergeven, want wat beschikte Bob Vylan over een flinke dosis energie. Niet voor niets waren allebei de heren al vrij snel recht voor de neus van het publiek te vinden om zo iedereen nogmaals op te peppen. Soms duurde de praatjes tussen de nummers door wel erg lang, maar daarentegen kon Bob ook vol trots vertellen dat een Groningse fan veel voor hen had betekend, zij regelde een flinke tour voor de band in Europa en hiermee benadrukte Bob Vylan dat je nooit een droom moet opgeven om iets te bereiken. Dream Big kon dan ook geen betere introductie krijgen. Naast de serieuze teksten was er ook het continu oppompende karakter en niet voor niets ontplofte de India. En die Punk Rock? Die blijft springlevend!
Toen de programmeurs van Lowlands Teddy Swims vastlegden was misschien niet eens duidelijk hoe groot deze artiest medio augustus zou gaan worden. Mogelijk kenden men hem slechts van zijn geslaagde covers op Youtube, maar de populariteit zorgde ervoor dat de Bravo meer dan uitpuilde en er ook rond de groene tent in Biddinghuizen nog heel veel bezoekers samendromden om iets van deze show mee te pakken. De opmerking dat deze zanger samen met zijn band wel op de Alpha had moeten staan was dan ook met de kennis van nu niet geheel vreemd. Het publiek werd dan ook getrakteerd op een lesje powerplay en dat wel op werkelijk alle fronten. Naast het weergaloze stemgeluid van zanger Teddy was hij ook nog eens omringd door een bazenband. Alvorens Teddy Swims aan zijn grote hits toekwam trakteerde hij Lowlands op een optreden waarin heel veel stijlen voorbijkwamen, waaronder Soul, Country en een vleugje Hip-Hop. Daarnaast liet de innemende frontman ook zijn band rijkelijk soleren, waardoor je niet direct meer het idee had dat je bij een festivalshow aanwezig was waarbij er een uur tijd zoveel mogelijk doorheen geramd dient te worden. Het muzikale smullen werd vervolgens nog aangevuld met een schitterende stemgeluid wat soms ook wat deed denken aan bijvoorbeeld Chris Stapleton en ook Rag ‘n’Bone Man. Laatstgenoemde kwam ook ineens zomaar opzetten en bereikte een flinke status en dat zou Teddy Swims ook zomaar kunnen gebeuren. Op Lowlands werd die basis alvast gelegd en dit ging de zanger niet geheel in de koude kleren zitten. Gedurende een nummer pinkte Teddy een traantje weg, bleef vervolgens doorzingen, maar besloot toch even een zonnebril te pakken. Hij herpakte zich vervolgens, trok met Lose Control vervolgens met Lose Control werkelijk alle registers open en verwees met zijn afsluiter The Door iedereen weer naar de uitgang van de Bravo, waarbij iedereen met een meer dan tevreden gevoel even kon bijkomen van deze grootse show waar nog vaak over gepraat zou worden.
Terwijl veel Lowlanders alvast richting de Alpha lopen om alvast een plekje te gaan zoeken voor de last-minute ingeschakelde afsluiter Justice sluit Rockportaal de eerste festivaldag af in de Lima waar de band met de bijzondere naam Wunderhorse zou gaan optreden. Daar waar je bij een flink aantal podia redelijk wat kunt meekrijgen als je als bezoeker niet in de tent staat is dat bij de Lima net wat anders. Om dus werkelijk iets te zien is het raadzaam om op tijd te zijn en dat was dan ook geen probleem. Rockportaal zag een meer dan enthousiaste act die er compleet voor ging. Met een bandnaam zoals Wunderhorse zou je qua stijl alle kanten op kunnen. Eigenlijk net zoals bij de paardensport waarbij het verschil tussen een brave dressuur toch echt wat anders is dan cowboys die rodeo rijden. Wunderhorse schuwde de hokjes niet, waarbij americana en grunge elkaar ergens in het midden zouden kunnen vinden. Het was dan ook gitaarwerk all over the place, waarbij stilstaan dan ook geen optie was. Binnenkort verschijnt van de band het album Midas waarop veel fans al tijden lopen te wachten, maar op Lowlands kreeg iedereen alvast een mooi voorproefje. Deze nieuwe songs zorgden voor een nieuwe opleving voor de band die in hun thuisland al razend populair is en op tour gaat met Fontaines DC. Wunderhorse wist op Lowlands met hun energieke ook in Nederland weer nieuwe zieltjes te winnen en iedereen genoot dan ook vol verve van een act die in een moordend tempo door hun set galoppeerde.
Terwijl het ondertussen echt donker was geworden in Biddinghuizen werden de gitaren opgeborgen en werd het tijd voor het nachtprogramma. DJ’s zetten diverse tenten op hun kop met knallende beats, maar ook kon men op Lowlands nog genieten van cabaret in de Juliet, men zich vergapen aan het mooi verlichte terrein, misschien nog een lekker hapje scoren bij de vele eettentjes of toch alvast richting de festivalcamping gaan, want het festival was natuurlijk nog lang niet ten einde…
Foto’s door Dave van Hout – Rockportaal.nl
[
