Stoner, (cosmic) doom, postmetal, grunge en sludge, het zijn genres die niet zo heel van elkaar liggen. De Belgische band LowMad graast op elk van die weides het mooiste gras weg en slikt dat alles door met nog wat punk. Hun nieuwe, tweede album heet Lost en werd opgenomen met Jonas Nyaarr (Growing Horns, Witch Trail, Heisa, Electric Octopus).
De band bestaat sinds 2018 en bracht in 2021 zijn debuutalbum LowLand uit. Sinds de oprichting staken deze Belgen regelmatig de grens met Nederland over om onrust en verderf te zaaien in onder meer Amsterdam, Alkmaar, Bergen-op-Zoom en Eindhoven (The Jack). Eind maart staat LowMad op het podium van Terneuzen on Fire (met Temple Fang en Bong-Ra).
Monster Magnet, Queens of the Stone Age en desertrock in het algemeen lijken tot de inspiratiebronnen te behoren voor Lost, net als Gojira, Pentagram, Tool, Stake en Sleep. In hun muzikale zoektocht komen ze vaak op hetzelfde pad uit als bijvoorbeeld Mould, Growing Horns, Slint, Fire Down Below of NinjaWitch, maar de invloeden van punk en grunge geven er bij LowMad nog wat extra scherpte en diepte aan.
Per track worden er verschillende genre-ingrediënten en tempo’s in de mix gegooid. Sommige luisteraars vinden dat net fantastisch terwijl er ook wel zullen zijn die zich ergeren aan een dergelijke stuurloosheid. In de lyrics gaat het over persoonlijke vrijheid, parallelle universums, valse beloftes, bedrogen worden door politici en verlies in al zijn vormen en betekenissen.
Mijn favorieten op dit eclectische album zijn Knette’s Garden, Kaleidoscope Dreams en KNAL. Op het volledige album ligt de lat hoog, behalve misschien de vocalen op Seems Better Than Nothing. Die lijken wat snel-snel verzonnen en in zo een klassiek patroon geduwd dat ze wat afsteken tegen de vocalen/lyrics op de andere tracks.
Extra lof voor het artwork. Ergens in februari zal Lost ook op vinyl beschikbaar zijn en in dat formaat zal dat artwork nog meer tot zijn recht komen.
https://lowmad.bandcamp.com/album/lost