Naar aanleiding van mijn review over het nieuwe album Black Sky heb ik contact opgenomen met Tokio, de huidige woonplaats van de Zweedse leadgitarist en oprichter Luca Della Fave om eens te praten over hemzelf, de band en de muziek.
こんばんは (konbanwa/goedenavond) Luca. Wat tof om jou na al die jaren eindelijk eens te spreken. Fijn dat je vanavond even tijd had na een drukke studiedag. We hebben ook nog eens 7 uur tijdsverschil. Wat studeer je eigenlijk in Tokio?
Konbanwa Wouter, ja zeker leuk om dit te doen, en jou eens echt te spreken in plaats van via Messenger. Op dit moment doe ik een speciale muziekopleiding voor visuele kunst. Het omvat eigenlijk alles wat met het componeren van onder andere film- en gamesmuziek te maken heeft. Schrijven van orkestrale composities.
Eigenlijk wat Anthony Berlin ook doet in het degelijks leven?
Ja inderdaad. In feite heb ik ontzettend veel van hem geleerd in de afgelopen jaren. Naast het mixen en masteren van onze albums werken we heel veel samen. Het is een enorm groot talent en ik ben heel erg blij dat wij op deze manier kunnen samenwerken. Hij heeft mij ontzettend veel geleerd. Niet allen mij, maar de hele band heeft hij naar een hoger level gebracht. Ook wat betreft het componeren van de muziek voor onze band is dit van enorm groot belang. Vooral omdat het nogal vrij ingewikkelde en lange composities zijn moet het wel blijven kloppen. De samenwerking met hem en mijn studie zijn van onschatbare waarde voor de muziek die ik schrijf. Vooral op het album The Corrupted Lullaby komt het naar voren omdat dit een compleet conceptalbum is met een verhaal.
Wat mij vooral intrigeert is het feit dat jij al een tijdje in Tokio leeft en de band in Stockholm zit. Hoe lang ben je daar nu, en hoe werkt het proces van schrijven van teksten en muziek?
Eigenlijk ben ik hier in totaal nog niet zo heel lang. Tot de release van het vorige album reisde ik heen en weer. Na het verschijnen van dit album ben ik hier heen gegaan en woon ik hier. Dus totaal zo ongeveer drie jaar. In principe is het schrijven van de muziek niet heel anders dan dat ik in Zweden zou wonen. Daar doe ik dit ook alleen dus dat maakt niet veel uit. In principe heeft de grote afstand dus geen invloed op dit proces. De teksten schrijf ik 50/50 met Marcus. Internet maakt natuurlijk heel erg veel mogelijk.
Ik kan me voorstellen dat optreden en touren lastig is. Zeker ook omdat jij in Tokio bent en de rest in Zweden.
Zeker omdat wij in een wat lastigere hoek zitten wat soort muziek betreft, maar het heeft ook vooral te maken met ons en met verschillende omstandigheden. Toen wij destijds begonnen hadden wij een enorme kickstart toen wij gevraagd werden om te openen voor de Portugese progressieve metalband Forgotten Suns. Deze mannen kwamen in 2011 naar Zweden voor een optreden en vroegen ons hiervoor. Wij waren hier echt van onder de indruk want het was onze eerste liveshow ooit en we waren grote fans. Het was in een grote zaal in Stockholm, dat jammer genoeg niet meer bestaat, met de naam Debaser Medis. Zelf hadden wij daar al hele toffe bands gezien en het was geweldig om te doen. En toen in 2012 deden wij onze tweede show en dat was in Portugal waar wij in Lissabon mochten openen voor deze band. Dit alles was nog voordat wij ons debuutalbum Circle of Life uitbrachten. De uiteindelijke releaseshow was geweldig en wij speelden meer dan twee uur. Dus onze start was geweldig. Echter hierna nam het live optreden enorm af. Eén van de dingen die gebeurden was dat onze zanger Nico voor een tijdje verhuisde naar Wales. Dus dat maakte het optreden lastiger. Op een gegeven moment kwam hij wel weer terug en we hebben nog wat optredens gedaan, maar toen begonnen in Stockholm wat zalen te sluiten. Het werd steeds moeilijker om een plek te vinden om op te kunnen treden. Niet veel mensen kenden ons, we waren vrij onervaren dus een tour plannen zou enorm veel geld kosten. Toen verhuisde ik ook nog eens naar Japan voor de eerste keer. En toen ik dan uiteindelijk weer terug was waren en nog meer zalen waar wij nog wel eens wat gedaan hadden gesloten.
Eigenlijk is dat vreemd in mijn ogen want in Stockholm is toch best een hele grote scene?
Nee daar vergis jij je enorm in. Het klopt wel dat in Zweden erg veel muzikanten en bands zijn, maar er zijn geen plaatsen om op te kunnen treden. Wat er eigenlijk hier aan de hand is, is dat de zalen of te groot zijn of te klein. Voor de gemiddelde band is er niets. Dus je moet een grote band zijn zoals Metallica of je moet echt een beginnende band zijn. Maar wij hebben zeer zeker de ambities om, zodra ik terug ben in Zweden, de draad op te pakken en optredens en festivals te gaan plannen. Vooral een kleine Europese tour staat hoog op onze verlanglijst en daarbij willen wij natuurlijk Nederland niet overslaan.
De kickstarter voor dit nieuwe album was enorm succes.
Ja dat was het zeker. En mede ook al voor de grote respons op de crowdfunding voor ons vorige album. Het maakte het mogelijk om het nogmaals te doen. Er zijn niet veel mensen, zoals bijvoorbeeld jij, die ons vanaf het begin al volgen. De grote bekendheid kwam door The Corrupted Lullaby dat enorm goed ontvangen werd door de media. En het is natuurlijk geweldig om te merken dat deze lijn nu doorgetrokken is en dat er een soort vaste “fanbase” aan het ontstaan is. Zonder kickstarter is het onmogelijk om een fysieke cd uit te brengen.
Ik vind het erg tof om te zien hoe de band is geëvolueerd. Ik kan me nog goed herinneren dat ik jullie debuutalbum Circle of Life voor het eerst hoorde en promootte in mijn radioprogramma.
Ha leuk dat je daar over begint. Ik heb die opnamen nog steeds opgeslagen op mijn computer. Ik heb vanaf het begin al die zaken bijgehouden en bewaard. Zonder deze media zouden we natuurlijk nooit al die landen bereikt hebben waar wij nu albums heen hebben gestuurd. En dat is echt over de gehele wereld. Van Europa natuurlijk tot Australië. Het leuke is ook dat wij nu al bijna de eerste doos hebben leeg verkocht. Dat is echt te gek. Zelf heb ik echt vandaag pas een exemplaar gekregen. Klinkt raar natuurlijk maar het moest natuurlijk naar Japan gestuurd worden. In het begin dacht ik wat is het dun, maar ik vergeleek het met Corrupted Lullaby dat natuurlijk een dubbelcd digipack is en dit een enkel schijfje. Ik ben erg blij met het eindresultaat. En de reacties zijn geweldig.
Kun je meer over het album vertellen?
Het album begint met het instrumentale Premonition dat gevolgd word door Bad Blood. Waar is de tekst op gebaseerd?
Het was het eerste nummer dat wij hebben geschreven. Marcus schreef de teksten en maakte ze meer vanuit de mens gezien dan op het vorige album waar ze echt meer fictie zijn. Dit nummer heeft een vrij zware lading. Het gaat over hoe je je als kind verlaten en in de steek gelaten kan voelen door je ouders. Vandaar de wat agressieve aanzet in het geheel.
Hoe schrijven jullie de nummers? Komt de muziek eerst of de teksten?
Normaal gesproken komt inderdaad de muziek. Er zijn wel verhaallijnen van te voren bedacht maar de woorden komen echt pas achteraf. Dit is een stuk makkelijker werken dan andersom. Het is eenvoudiger om woorden of zinnen te passen in een stuk muziek. Omdat we wel weten waar het nummer over moet gaan proberen we wel al van te voren de sfeer te bepalen.
Pas je dan achteraf nog wat aan in de muziek als het toch niet helemaal past in de emotie van het nummer?
Heel soms gebeurt dit inderdaad. Maar het gebeurt ook wel dat we een ander topic uitkiezen bij de muziek. Dan is het uiteindelijk toch niet wat er bij de tekst past. Het was een klein beetje een nieuwere manier van schrijven dan de vorige albums omdat er meer realiteit in de teksten zit en dat moet kloppen met de muziek. Een mooie uitdaging dat goed is uitgepakt.
Kill the Fire is het volgende nummer. Waar gaat dat over?
Het gaat vooral over iemand die vast zit in het leven en dan vooral over financiële ellende en de uiteindelijke neerwaartse spiraal waar men in terecht komt. De druk waar je onder komt de staan en het gevoel er nooit meer uit te komen. Samen met Bad Blood zie ik dit als een set omdat het emotioneel erg diep gaat.
Resurgence is de hierna aan de beurt.
Het is het eerste nummer waar de tekst geschreven is door mijzelf en gaat over het revalideren en accepteren van nieuwe ideeën. In feite staat de mens te vaak niet open, maar is zelfs argwanend voor veranderingen die van buitenaf worden opgelegd. Mensen kunnen defensief of zelfs agressief reageren op zulke zaken. Zelfs als er een hele goede onderbouwde uitleg is gegeven. Resurgence probeert om mensen te stimuleren om hier voor juist meer open te staan. Natuurlijk is het goed om vragen te stellen maar als je je meer verdiept in de achterliggende feiten kun je een geheel nieuw oordeel vellen. Laat je ego los en stel je meer open kort gezegd. Internet heeft een wereld gecreëerd waarbij iedereen een megafoon heeft gekregen. En hoe harder je schreeuwt is er altijd wel iemand die jouw verhaal als de waarheid ziet. Het is niet altijd positief zoals wij nu met elkaar leven.
Laten we gewoon het album lekker door nemen. Waar gaat Falling over?
Het is ook door mij geschreven en het gaat over het zoeken naar een antwoord over het doel van jouw eigen leven. In in plaats van het zoeken naar een groter doel. Er is geen ander doel in het leven dan die wij ons zelf opleggen. Echter het zoeken hiernaar is vaak lastig om te doen. Als je jouw eigen doel in het leven moeilijk kunt vinden moet je eigenlijk, metaforisch gesproken, op reis naar nieuwe ervaringen. Ik ben erg geïnteresseerd in filosofie en ik denk er vaak over na. In mijn ogen zijn niet al onze doelen in het leven het allerbelangrijkste wat er is. Stel je jezelf voor op een zeilboot en je vaart naar de horizon want daar wil je graag heen. Dat is op dat moment jouw doel. Maar als je er uiteindelijk eenmaal bent komt er wel weer een nieuw doel. Er is geen ultiem gevoel van dat doel bereikt hebben. Je moet meer genieten van de reis naar het doel toe. Uiteindelijk moet je wel een doel hebben maar er blijven steeds nieuwe komen. Zoals bijvoorbeeld die nieuwe tattoo die je hebt. Zodra je die hebt is het leuk maar je denkt ook al weer aan de volgende. De voorpret alleen is al leuk en daar moet je mer van genieten…
Kunnen we nummers #6 Assembly en #7 Into the Void samen zien als de titeltrack?
Assembly gaat niet echt ergens over want het is instrumentaal. Het hoort een beetje bij de ruimte sfeer van het album als je naar de hoes kijkt. Misschien is het wel een beetje de standaard instrumentale break die “hoort” op een prog album haha. Into the Void wilden we meer traditioneel Seventh Dimension dus een beetje science fiction en het gaat inderdaad over een ruimte missie. Het is niet precies omschreven waar het is en heen gaat en laten het meer over aan de fantasie van de luisteraars.
De volgende As the Voices Fade trekt dat de lijn door?
Het is een heel persoonlijk door mijzelf geschreven nummer dat gaat over het verliezen van het eigen religieuze geloof. Het karakter in het nummer komt erachter dat de stem in zich die hij volgt en waar hij in geloofd eigenlijk in zichzelf zit. Als hij eenmaal dit geloof heeft verloren moet hij op een andere manier naar de wereld kijken. Dat is soms lastig en soms eenvoudig. In principe gaat het er over dat je jezelf dan weer helemaal opnieuw moet uitvinden. Je denkt dan echt vanuit jezelf en gaat jezelf en de wereld om je heen opnieuw ontdekken.
Als ik een persoonlijke vraag mag stellen nu we het hier over hebben, heeft Japan en de cultuur jouw gedachten veranderd als mens en over hoe je naar de wereld kijkt? Ik ben voor mijn werk een maand in Japan geweest en vond het een heel erg inspirerende en compleet andere wereld. Ik kan me voorstellen dat jou dit als westerling op den duurt wel anders laat denken.
Ik denk eigenlijk niet dat het komt door het land zelf. Ik heb bepaalde gedachten en ideeën al jaren gehad en dat was al lang voor ik hier naar toe ging. De topic van As the Voices fade kwam er nu eindelijk uit. De tijd was rijp. Wij proberen ons niet echt over politiek of geloof uit te laten in onze teksten. Wij willen niet dat wij hier een bepaalde afkeer of zo bij oproepen.
En dan de afsluiter Incubus.
Dit is naast Into the Void het tweede nummer dat complete fictie is. Ik schreef destijds het akoestische intro en wij vonden eigenlijk dat het een beetje spookachtig dus hebben we er een horror nummer van gemaakt. Nico is erg geïnteresseerd in het occulte en wist er een geheimzinnige tekst bij te schrijven. Eigenlijk is het een typische Seventh Dimension track maar dan met een horror thema. We hadden zoiets dergelijks nog nooit gedaan dus het was leuk om te doen.
Ik ben nu eigenlijk een beetje door mijn vragen heen Luca. Ik wil je dan ook heel erg bedanken voor dit gezellige uurtje.
Jij ook bedankt voor de interesse. Eigenlijk was dit mijn allereerste video interview in mijn leven maar het beviel mij erg goed. De eer is aan jou nu om er een verhaal van te maken en daar wens ik je veel succes mee. Hopelijk zien we elkaar als wij op tour gaan in 2022. Daar kijk ik in ieder geval naar uit!