De laatste release betreft de nieuwe cd van Lucid Dreaming, het geesteskindje van Elvenpath-gitarist Till Oberboßel. Hij schreef The Chronicles part I naar aanleiding van de eerste twee boeken ‘The Chronicles of Prydain’ van Lloyd Alexander waarin de mythologie van Wales wordt beschreven. Till wordt hierin bijgestaan door Philipp Koch op de drums, Michael Petrick en Oliver Rossow op gitaar. De elf nummers op de cd met een gemiddelde lengte van ongeveer zes minuten vertellen muzikaal een verhaal en na het gesproken proloog Introduction is mijn nieuwsgierigheid wel gewekt. Met Motherless Child begint de reis. Wat meteen opvalt is dat Lucid Dreaming gewoon lekkere ouderwetse heavy metal speelt waarbij melodie een belangrijke factor is in het geheel. En dat wordt nog meer duidelijk in The Quest For The White Pig dat zo’n ontzettende aanstekelijke gitaarriff kent dat al gauw vertrouwd in de oren klinkt. Maar zeker ook het refrein en het flinke tempo geven het nummer genoeg body. Side By Side is een vreemde ballad in het geheel, omdat het tweede gedeelte gewoon pure metal is. Voor het eerst horen we Jutta Weinhold op zang. Vanaf dit moment is mijn hart wel gestolen. Zij lijkt in haar eentje nummers te kunnen dragen en haar stem is loepzuiver, wat ik helaas van enkele van haar mannelijke collega’s op deze cd niet altijd kan zeggen. Tegen het einde van Side By Side horen we een gitaarsolo die zeer fraai is en ten dienste staat van het geheel. Dat blijkt op de gehele cd van toepassing te zijn. De diverse gitaarsolo’s zijn prettig en echt onderdeel van een nummer. Geen egotripperij hier en daar houd ik zelf wel van. Dat de nummers gebaseerd zijn op de mythology uit Wales blijkt uit het numemr To Caer Dathyl. Hoewel ik in eerste dacht te maken te hebben met een instrumentaal nummer komt de zang om de hoek kijken. Het nummer is hierdoor maar ook door een variatie in snelheid zeer veelzijdig. Deze afwisseling komen we trouwens ook tegen in Land Of Darkness. Jammer genoeg is hierin de zang ook niet altijd even prettig om naar te luisteren. Dat is in het slowmetalnummer Swords For Prydain gelukkig anders. De samenzang hierin is weer prettig om te horen. Uptempo komen we voorts nog tegen in Where Evil Rides (met eveneens weer een lekker refrein dat luidkeels meegezongen kan worden) en No Turning Back dat inclusief een goede gitaarsolo een hoog powermetalgehalte heeft.
Het slotnummer Farewell is een tussentijds vaarwel, want Till Oberboßel is vastbesloten om een part II uit te brengen in de toekomst. Ik wil er graag op wachten, want muzikaal is het geheel prettig om te luisteren, voor de mannelijke zangrollen zou ik echter een andere keuze maken, want juist sommige zangstukken deden mijn tenen krullen en dat voelde niet goed.