Luminize / Barry Hay's Flying V Formation – Hedon (Zwolle) 6/11/2016

Een behoorlijk gevulde (maar niet uitverkochte) zaal gisteren in Hedon, Zwolle. Als de vier dames van Luminize het podium betreden, kan het contrast haast niet groter zijn. De gemiddelde leeftijd op het podium is waarschijnlijk de helft van de gemiddelde leeftijd van het publiek. Wel jammer, want deze aanstormende talenten verdienen veel meer aandacht, en zeker ook onder jonger publiek. Onder leiding van zangeres Macela Orosi gaat het meteen vol gas. Wie het album All Or Nothing goed beluisterd had, kreeg hier ineens een twee keer zo stevige versie van de nummers terug. En dat deed de nummers goed, het album is sterk maar misschien hier een daar iets meer pop dan rock. Op het podium was het gisteren rock met de hoofdletter R. Samen met zus Matilda op de gitaar, Tea Miskovic op de bas en Irena Rogovic worden de nummers krachtig en gedreven de zaal in geslingerd. The Other Side is nauwelijks te herkennen en is aanmerkelijk rauwer dan de album versie. Nummers als Get It Back, Kill It With Love en Goo Goo zijn heerlijke meedeiners.  De band is goed op elkaar ingespeeld en heeft duidelijk plezier in de act. Er is zelfs een knipoog naar de Golden Earring, de band zet Radar Love in. Maar het gaat alleen om de intro. Al met al een band die verdient om zelf headliner te worden, de band is goed genoeg. Er zullen nog wel wat nieuwe nummers bij moeten komen, maar dat is een kwestie van tijd.
En dan is het zover, Barry Hay’s Flying V Formation betreedt het podium. Er wordt afgetrapt met Going Out West gevolgd door Firewater. Dit laatste nummer stond op Hay’s solo album Vitory Of Bad Taste en kreeg voor het nieuwe album een facelift. De set bestaat uit vijftien nummers, waarvan acht terug te vinden zijn op het uitstekende album van deze band. De setlist is aangevuld met Long Blond Animal, When The Lady Smiles en Radar Love van Golden Earring, Restless Man van DeWolff en twee covers, Born Under A Bad Sign (Albert King) en Who Do You Love (Bo Diddley). En als uitsmijter volgt dan nog The Way You Make Me Feel van Michael Jackson. Een gevarieerde lijst dus. Hay is in een opperbest humeur en er is meer dan tijd genoeg om met het publiek te praten. Zo weten we al snel dat als de vraag ‘alles okay?’ komt, het antwoord ‘ja meneer Hay’ moet zijn. Door de hele show heen wordt het publiek hier vier keer op getest, en het gaat één keer bijna helemaal goed.
Muzikaal springt Pablo van de Poel, gitarist van DeWolff wel in het oog. Wat een geweldige gitarist! Elk nummer wordt vol overgave ingezet en minutieus uitgespeeld. Als hoogtepunt komt daar zijn one-minute-of-fame als Hay het podium verlaat en Van de Poel ‘zijn’ Restless Man mag vertolken. Het loopt uit op een geweldige jamsessie met de rest van de band, een stukje muziek uit de hoogste categorie. Radar Love krijgt een geheel eigen versie met eigen impulsen van Van Loon en Van de Poel. Tussen de nummers door vertelt Hay anekdotes over bijvoorbeeld De Wereld Draait Door en over zijn buurman Muskee op Curaçao. Speciaal voor Harry Muskee wordt het nummer Born Under A Bad Sign ten gehore gebracht. Naast Van de Poel wordt de band van Hay gecompleteerd door Jan Rooymans op de toetsen en achtergrondzang, Huub van Loon op de keybass en Daimde Rijke op de drums. De band heeft duidelijk zin in het optreden, het plezier spat er vanaf.
De avond is een aaneenschakeling van geweldige nummers en gaat eigenlijk veel te snel voorbij. Na de show komen Luminize, Pablo van de Poel en Huub van Loon nog wel in de zaal om een praatje te maken en om handtekeningen te zetten. Zo mag Van de Poel een heuse gitaar signeren die iemand meegenomen heeft. Ook de vier dames van Luminize nemen uitgebreid de tijd voor foto’s en handtekeningen. En navraag over de opname apparatuur tijdens hun concert bracht naar voren dat er waarschijnlijk een live registratie uit gaat komen. En als klap op de vuurpijl komt het album All Or Nothing binnenkort ook op vinyl beschikbaar. Voor beide bands geldt dat de albums erg sterk zijn, maar live is ook een absolute aanrader.
Fotografie: Ina Nieboer