Luna is het eenmansproject van Anton Semenenko uit Oekraïne. Op deze derde symfonische funeral doom plaat getiteld Swallow Me Leaden Sky uitgebracht via het Russische Solitude Productions, probeert hij klassieke muziek aan doom metal te koppelen en dat lukt bijna.
Twee nummers staan er op deze full length plaat, beide zijn meer dan twintig minuten lang. Dat is niet vreemd in dit genre. Bell Witch maakte dit jaar een plaat met één nummer van 83 minuten dus Luna doet het voor de helft. Everything Becomes Dust begint met dreigende klassieke muziek die niet onder doet voor een soundtrack van Howard Shore. Dan barst er een doomriff los die zo zwaar is als een grafsteen. De klassieke muziek geeft de muziek meer diepte en een majestueuze grootsheid. Dat klinkt enorm cliché maar andere woorden om dit muziekstuk te omschrijven zijn er niet.
Het tweede nummer is het titelnummer en begint heel zacht met een harp. Totdat de drums en de gitaren bij vallen en er een Dracula-achtige sfeer ontstaat door de keyboards. Er gebeurt een kwartier erg weinig, de keyboards en gitaren roepen een hele doodse atmosfeer op maar nergens wordt ik geraakt. Doom metal moet je voelen tot in de diepste krochten van je hart en ja, misschien ben ik er wel te ongeduldig voor? Er zitten ongeveer tien seconden tussen de slagen op de snaredrum. Na een kwartier wordt de horrorsfeer nog meer creepy door spookachtig gezang, gevolgd door een solo die sijpelt van droefenis. Het doet me alleen niet zoveel.
Conclusie: Luna’s muzikale concept is goed en origineel: klassieke muziek vermengen met doom moet heel goed te doen zijn, alleen wordt het op Swallow Me Leaden Sky net niet spannend genoeg gemaakt. De voornaamste aandachtstrekker is de klassieke muziek die erg goed en cinematisch in elkaar is gezet. De doomriffs zijn wat ééntonig waardoor je tijdens sommige gedeeltes gaat kijken of je nog appjes hebt binnen gekregen. Er valt nog veel te ontdekken voor Luna en ik ben toch benieuwd wat deze man op de volgende plaat gaat doen.
Op een schaal van 1 tot 10:
7,5