De ethereal darkwave van Lycia doet sterk denken aan Arcana of Dead Can Dance. Laten we de muziek een ‘light’ versie van deze bands noemen. Niet omdat hun elfde album In Flickers niet de kwaliteit heeft, maar meer om de stemming van de muziek. In Flickers heeft namelijk een meer dromerige sfeer waar de andere twee acts donkerder of bombastischer over (kunnen) komen. De vergelijking komt niet alleen door de muziek, maar zeker ook door het samenspel tussen vrouwen en mannen zang. De (regelmatig elektronische) percussie met synthesizer worden gemixt met een vleugje wereld en filmmuziek invloeden. Verder laat een nummer als Mist horen dat Lycia geen moeite heeft met wave en dat typische elektrische gitaargeluid dat daar bij hoort. Verdere afwisseling wordt onder andere verzorgd door het interessante Rewrite die een bijna postrock einde kent. In Flickers is een uitgekiend, sfeervol album. Het zou de band helpen als men nog meer ruimte weet te vinden voor ‘echte’ instrumenten. De dynamiek zou dan nog beter tot haar recht komen. Verder is er eigenlijk weinig kritiek te leveren op de band van Mike VanPortfleet, Tara VanFlower en David Galas. In Flickers is een mooie aanvulling voor fans van de genoemde genres en bands.
Lycia