De Zweedse band Lykantropi speelt een mengeling van pop en rock, zwaar beïnvloedt door de jaren zeventig. De nummers hebben een steeds wisselende mix van mannelijke en vrouwelijke vocalen. Dit geeft meteen de houding van de natuur weer, mooi en lelijk, goed en slecht. De oude mythische folk verhalen horen volgens velen bij het verleden, maar Lykantropi weet er een moderne draai aan te geven. Via een transformatie tot weerwolf voert de band de luisteraar terug naar de vroege jaren zeventig.
De zanglijnen doen af en toe denken aan de melodische zang van The Mama’s & The Papa’s. Ook hoor je invloeden van Jethro Tull en Blue Oyster Cult. De kracht van dit album ligt in de uiterst melodische composities, de nummers liggen direct goed in het gehoor. Het album is een hommage aan de natuur en de liefde en in de nummers horen we de fascinatie voor de nacht en haar geheimen.
Julie (Old Death Whisper) is een mooi voorbeeld van een duister nummer, de muziek is ook minder vrolijk dan de voorgaande nummers. Zo is bijvoorbeeld Mary Jane op het eerste gehoor een lekker vrolijk nummer. Summernights is een wat trager nummer en zo varieert de band er flink op los in de drie kwartier tijd die het album duurt. Drie kwartier lang is het genieten van deze band, het is alsof je een stapje terug doet in de tijd. Ga het album luisteren, laat je verrassen door de harmonieuze vocalen van Martin Ostlund en My Shaolin, die de twee perfecte stemmen voor dit album hebben.