In 2013 kon je er gewoonweg niet omheen, of je het programme de beste singer-songwriter van Nederland nou actief aan het volgen was of niet: het nummer Dat ik je mis van Maaike Ouboter: een nummer met een intense tekst gebaseerd op een tragische persoonlijke gebeurtenis. Een nummer dat op haar album En dat het dan ook weer dag wordt uit 2015 staat. Drie jaar later brengt ze Vanaf nu is het van jou uit, en bij een nieuw album hoort een nieuwe clubtour, waardoor ze vanavond in een uitverkochte Effenaar staat.
Ook zij heeft in 2015 meegedaan aan De beste singer-songwriter van Nederland, en is zelfs als winnares uit de bus gekomen, wat haar optredens op o.a. Pinkpop en Sziget opgeleverd heeft. Als ze opent in een doodstille zaal roepen haar pianospel en zang bij mij meteen associaties op met Tori Amos solo achter de piano, wat meteen enthousiasme bij me opwekt om de rest te horen. Toch houdt deze vergelijking al vrij snel op als blijkt dat het tweede nummer totaal anders klinkt. Een aantal nummers verder blijkt ze veelzijdig te zijn, waarbij ik de term melancholisch wel in al haar nummers door vind klinken. Ze heeft een enorm bereik met haar stem zowel qua toonhoogte als qua dynamiek, en doet dit met de grootste vanzelfsprekendheid en zonder de overdrevenheid waar m.i. te veel singer-songwriters zich tegenwoordig van bedienen. Onder haar piano staat een elektronische basdrum die ze al naar gelang het nummer intensief of juist subtiel aan haar muziek toevoegt, wat een duidelijke extra meerwaarde geeft. Intens is de juiste omschrijving van dit half uurtje dat ze de aandacht van een doodstille zaal helemaal voor zichzelf heeft.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik geen fan ben van talent programma’s waar mensen ineens de bekendheid in gekatapulteerd worden. Toch sta ik hier vanavond uit nieuwsgierigheid. Nieuwsgierig of iemand het niveau van het nummer van de grote doorbraak vast heeft kunnen houden. Maar ook nieuwsgierig naar het publiek wat je vervolgens naar je optredens weet te krijgen. Het antwoord op die laatste vraag is: zeer divers. Jong tot oud is aanwezig, inclusief een hoog aantal gezinnen die met (jonge) kinderen aanwezig zijn. En veel stelletjes die zwijmelend tegen elkaar aan staan te genieten van de muziek (en van elkaar).
Muzikaal gezien zit de herkenbaarheid van Dat ik je mis nog steeds in haar nummers: de Nederlandstalige teksten zijn direct, ongecompliceerd en gaan over herkenbare situaties. Het tegenovergestelde van bijv. een band als Bløf: waar je bijna literair geschoold moet zijn om te snappen waar ze het over hebben. Hierin zit dan ook de kracht van de muziek: het is laagdrempelig, toegankelijk en het gaat over alledaagse dingen. Velen zullen er aspecten uit hun eigen leven in herkennen.
Met een aangekondigde speelduur van anderhalf uur en twee albums op zak is de setlist natuurlijk redelijk voorspelbaar: we kunnen verwachten dat we bijna alle nummers te horen krijgen. Hoewel ze als winnaar van een singer-songwriter programma uit de bus is gekomen, staat ze vanavond omringd door een voltallige band op het podium, met daarin bekende gezichten uit de Nederlandse muziekscene. Deze band doet overigens onopvallend haar werk: de avond is getiteld Maaike Ouboter, en de eer is aan haar om volledig in de spotlights te staan. Dit doet ze afwisselend met band, zichzelf begeleidend op gitaar. Maar ook solo op toetsen, de manier waarop ze haar bekendste nummer laat horen in haar toegift…
Veel nummers van Maaike zijn ingetogen. Maaike zelf op het podium is ook ingetogen. Het optreden van Maaike en band is ingetogen. Dit is geen waardeoordeel, maar een observatie dat muzikant, muziek en optreden naadloos in elkaar passen. Oftewel: een goed optreden, zoals eigenlijk verwacht. Een verrassend optreden? Helaas, die eer gaat naar Anne. Want soms geldt gewoon: less is more…
Setlist: Nooit meer vergeten – Voor jou – Maarten – Zandbak – Samon – Kom dichterbij – Anders – 23 april – Vanaf nu – Als het kon – Proost – Lijmen – Denk niet aan huis – Smoor – Johanna – Dat ik je mis – Jij de koning – Stil – Kom naar buiten.