Maaike Ouboter – Kapel (Eindhoven) 25/01/2014

Als ik mij vanavond richting de Kapel begeef is dat voor de derde maal. Sinds kort gebruikt de Effenaar deze locatie voor de intiemere (seated) concerten, en na Scott Matthew en Jacqueline Govaert ga ik vanavond de eerste show van Maaike Ouboter als headliner meemaken.
Kim Janssen mag de avond openen. De muziek van deze jonge singer-songwriter is geïnspireerd op zijn jeugd in Azië en de periode dat hij in een Britse kostschool doorbracht. Persoonlijk en intiem kenmerken de aanvangsact. Hij begeleidt zichzelf op gitaar, maar het valt op dat dit slechts een minimalistische begeleiding is. De sfeer is clichématig te omschrijven als dat je een speld op de grond kan horen vallen, maar het is wel zo! Zijn nummers zijn niet al te lang, en de set duurt slechts een twintigtal minuten. Maar wel een twintigtal intense minuten, en het applaus en de waardering vanuit de kapel is terecht!
Hoewel de avond als singer-songwriter gekenmerkt kan worden, zal de set van Maaike Ouboter toch volledig anders gaan klinken: samen met haar 2 medemuzikanten worden de chello, basgitaar, electrische contrabas, gitaar, viool, keyboard en piano bespeeld. Gevolg van deze bezettingswisselingen is dat de variatie in de nummers ongekend groot is. Nummer na nummer volgt, met de duidelijk herkenbare stem maar zeker ook stijl van Maaike, maar ieder nummer heeft een duidelijk eigen karakter. Gemeenschappelijke deler is rust: met haar kenmerkende tekstuele tempowisselingen weet ze toch iedere vorm van gejaagdheid te vermijden. Met als meest bekende nummer natuurlijk Dat ik je mis, het nummer waarmee ze bekendheid verwierf met haar deelname aan De beste singer songwriter van Nederland.
Het was tijdens een show van dit programma dat ik o.a. Maaike voor het eerst live zag en hoorde in een uitverkochte Effenaar. Dat ik me dat optreden nog kan herinneren, getuigt er van dat ze indruk op me gemaakt heeft. In de serene en intieme setting vanavond weet ze echter nogmaals indruk te maken. Sterker: diepere indruk. En hoewel de grote doorbraak er nog niet is, heeft ze momenteel duidelijk al een grote schare fans voor zich gewonnen.
Als een volleerd artieste probeert ze de nummers aan elkaar te praten met diverse anekdotes. Opvallend is echter dat de rust die ze weet te scheppen in de nummers, niet altijd aanwezig is in de – bij vlagen gejaagde – aankondigingen. Ze kondigt zelf al aan chaotisch te zijn, dus in dat opzicht staat ze duidelijk geen typetje te spelen, maar is ze gewoon zichzelf. Feit is daarnaast dat mijn laatste referentie op deze lokatie Jacqueline Govaert is, en het gemak waarmee zij een setlist afwerkt en daarnaast als een volleerd entertainer verhaaltjes tussen de nummers door vertelt is niet gemakkelijk te toppen. Maar hier ligt wellicht nog een klein puntje om aan te werken om van de show een mooi integraal geheel te maken. Maar eigenlijk is dit een beetje muggeziften in de marge, want wat ze moet doen doet ze goed. Heel erg goed. Ze is duidelijk geen 13-in-een-dozijn singer songwriter, maar heeft absoluut een eigen onderscheidende stijl. De staande ovatie en het gefluit om een toegift zijn gewoon terecht!
Met dank aan Marco Smeets – www.marcosmeets.nl voor het beschikbaar stellen van foto’s.