Het gaat in nauwelijks enkele maanden tijd ongemeen hard voor Maanvlinder, het project met Nederlandstalige symfonische metal. Er zijn nu vier singles uitgebracht op alle streamingdiensten en die genereerden al meer dan 30.000 streams. Wie nog twijfelde of Nederland hier op zat te wachten, krijgt daarmee het antwoord. De volgend stap is dat het duo achter Maanvlinder wordt uitgebreid tot een live-band. Hoogtijd voor een interview, dachten we zo bij Rockportaal.
De antwoorden komen van Raymond en de voorlopig nog altijd anonieme zangeres van Maanvlinder.
Tranen van Gisteren, het eerste nummer van Maanvlinder, was eigenlijk enkel bedoeld als portfolio-nummer om Ray’s kunde in mixen en masteren van muziek te tonen. Hadden jullie echt niet verwacht dat het zo zou aanslaan?
Raymond: Heel eerlijk gezegd had ik geen flauw idee van hoe goed, slecht of opvallend dat eerste nummer zou zijn. Ik leefde sowieso heel erg met het idee dat je als band bijna geen kans hebt om op te vallen – simpelweg omdat er zoveel concurrentie is. Ik was er ook niet op die manier mee bezig. Ik wilde gewoon iets neerzetten voor de zangeres zodat ik mijn mixwerk kon laten horen. Instrumentaal is het nummer een rework van een Aether-nummer dat ik nooit had uitgebracht omdat de zanger destijds aangaf dat hij het te soft vond. Ik heb dat toen afgestoft, orkestpartijen aan toegevoegd en hier en daar opnieuw gearrangeerd en uitgebreid. Maar echt met het idee om de zangeres een comfortabel muzikaal bed te geven, zodat zij er goed overheen kon zingen en ik mijn mix-kunstje kon doen. Ik heb sommige stukken misschien iets minder heavy gemaakt zodat ze beter passen bij cleane zang. Maar helemaal niet met het idee om hiermee echt een nieuw project te creëren, laat staan daarmee een groter publiek te bereiken.
Ik heb me wel altijd afgevraagd hoe mijn muzikale ideeën het zouden doen in combinatie met cleane zang, omdat ik hiervoor altijd in bands heb gezeten met grunts en screams als vocals. Dat kan heel erg passen, maar het stoot ook altijd mensen af en het beperkt de muzikale mogelijkheden. Je wilt niet weten hoe vaak ik gehoord heb ‘leuke muziek, maar die zang is echt niks voor mij’. Dat wilde ik eens anders proberen. En het resultaat bevalt echt erg goed! Ook omdat de zangeres briljante zanglijnen schrijft. Catchy, meeslepend en met een eigen karakter, precies zoals ik het graag hoor.
Het valt me nu ook op hoe juist hardere partijen goed in één nummer samen kunnen met cleane zang. Juist die combinatie wil ik nog veel verder gaan verkennen. Daarin word ik gelukkig gestimuleerd door de zangeres. Zij spoort me juist vaak aan dat het allemaal een tandje rauwer en meer ‘metal’ mag. Achteraf blijken dat trouwens dan wel vaak de partijen te zijn waar ze niet overheen zingt.
Zangeres: Ik weet wat de concurrentie is, dus als we dit in het Engels doen, is het misschien niet opvallend genoeg. Het was een risico om het in het Brabants te doen, maar tot nu toe vind ik het super vet!
Maanvlinder heeft nu al vier singles uit. Werken jullie naar een eerste album toe? Komt er een fysieke release?
R: Tot nu toe hebben we bewust voor digitale singles gekozen. Ik geloof niet dat veel mensen echt zitten te wachten op een volledig album van een minder bekende band. Je ziet het ook vaak aan de Spotify-cijfers van albums: de eerste twee nummers krijgen nog relatief wat streams, de rest ligt vaak te verstoffen. Het hangt samen met hoe mensen tegenwoordig muziek luisteren: je mag blij zijn als ze voorbij de eerste minuut komen.
Daarnaast wil ik ieder nummer maximaal aandacht en promotie geven. Dan zijn singles gewoon handiger. Ook heb ik nog niet de behoefte gevoeld een muzikaal groter verhaal te vertellen of iets dergelijks. Maar misschien is het straks met de groeiende populariteit wel anders en komt die behoefte bij ons en bij het publiek er juist wel. Op dit moment blijven singles in elk geval de prioriteit, maar wie weet verandert dat in de toekomst.
Het valt op dat Maanvlinder ook buiten Nederland en Vlaanderen opgepikt wordt. Klopt het dan dat taal eigenlijk minder belangrijk is dan muziek en emotie?
R: Ik heb geen idee, maar dat moet dan bijna wel zo zijn. Je merkt wel dat de terugkerende ‘fans’ – de mensen die echt de interactie met ons opzoeken en ons meerdere keren beluisteren – vrijwel allemaal Nederlands of Vlaams zijn. Streams komen zeker ook uit het buitenland, maar tot nu toe merken we weinig interactie van buiten de Benelux. Lokale streams zijn tot nu toe echt het waardevolst gebleken, maar klagen doen we er zeker niet over!
Z: Ik denk dat voor het buitenland de ‘andere’ taal het juist anders maakt. Uiteindelijk vind ik dat muziek en emotie elkaar moeten raken. Soms kan dat door de tekst zijn, maar soms juist ook gewoon het gevoel.
In het Nederlands kan je je minder dan in het Engels verstoppen achter nietszeggende lyrics, zegt men weleens. En de nummers van Maanvlinder gaan inderdaad ook ergens over. Waar vinden jullie inspiratie voor de lyrics?
R: Ik schrijf die niet zelf, dat laat ik over aan de zangeres. Zij schrijft vooral teksten gebaseerd op gebeurtenissen uit haar eigen leven.
Z: Ik denk dat iedereen op zijn of haar manier soms dingen beleeft. Lyrics of muziek kunnen daarbij helpen om het te verwerken of mensen soms misschien toch ook in een andere richting laten denken, een nieuw inzicht geven of krijgen. Soms haal je erkenning uit een tekst.
Ik persoonlijk vind het niet moeilijk om over emoties te zingen en te schrijven. Vaak is dat juist een opluchting of een verwerking. En misschien kan ik het net beter verwoorden in het Nederlands.
In het begin ben je misschien bang voor reacties, maar nu denk ik juist ‘nee, ik vind en voel dit’. Iedereen kan er iets van vinden, maar ik sta achter mijn eigen gevoelens die er zeker mogen wezen.
Is er een bestaand Nederlandstalig nummer waarvan jullie een Maanvlinder-cover zouden willen maken?
R: Nee, ik doe liever geen covers. Ik zie er eerlijk gezegd het nut niet van in. Ik besteed mijn tijd en energie liever aan eigen materiaal.
Z: Dan zou ik eerder andersom denken: van een gaaf niet-metalnummer een Nederlandstalig symfonisch metalnummer maken, maar dan ben je zoveel aan het om-schrijven dat je misschien toch beter een eigen nummer kan maken.
Raymond, symfonische female fronted metal ligt als genre een stuk buiten de comfortzone van je vorige bands Aether en Syncardion. Is het een genre dat je vroeger al volgde?
R: Heel eerlijk gezegd luisterde en luister ik weinig symfonische metal. Ik ben na mijn jeugd vol Metallica, Pantera, Machine Head en Guns ’n Roses opgegroeid met melodieuze death/thrash, doom metal en progressieve metalbands. Hooguit dat ik wat Nightwish luisterde vroeger, maar dat is niet de hoek waar ik inspiratie uit haal. Ik luister al jaren voornamelijk bands als Soilwork, In Flames, Dark Tranquillity, Opeth, Katatonia, Nevermore, My Dying Bride, Tool, Anathema en Soen. Maar ook atmosferisch werk zoals Alcest, of post-metal zoals The Ocean. Ook moderne metal(core) bands zoals Spiritbox, Gojira en Sleep Token kan ik erg waarderen. Voornamelijk het harde maar melodieuze en bij vlagen progressieve werk dus.
Z: Delain en After Forever waren mijn eerste liefdes, daarna kwam ook Paramore erbij, wat dan weer meer onder punk valt. De zang van Simone, Charlotte, Sharon, Floor en Anneke bijvoorbeeld, het is altijd een droom geweest om die kant op te kunnen groeien.
Er zit onderhuids ook wat nineties-indierock in de nummers van Maanvlinder. Welke bands vonden jullie goed in die periode?
R: Die invloeden vind ik persoonlijk meer in de zanglijnen zitten. Maar nineties rock kan ik zeker waarderen. Radiohead, Pearl Jam, RHCP. Mijn gitaarspel is daar eigenlijk niet door beïnvloed omdat dat niet de muziek is die ik vroeger veel meespeelde op gitaar. Die invloeden hoor je denk ik beter bij de zangeres. Zij heeft geen typische symfonische metal-achtige, klassiek geschoolde stem, maar veel meer het geluid van een rockzangeres. Dan moet je denken aan bijvoorbeeld Alanis Morissette, Kate Bush enzo.
Z: Mijn rockvoorbeelden komen met name uit het covercircuit waarin ik ben begonnen: Skunk Anansie, Anouk en Alanis. Maar in mijn eigen omgeving kwamen ook Queen en Kate Bush heel erg naar voren.
Er komt een live-band voor Maanvlinder. Betekent dat dan ook dat je het componeren meer in groep zal doen?
R: Er zijn al kandidaten die zich gemeld hebben. We hebben inmiddels een toetsenist in de gelederen die zijdelings ook bij de songwriting betrokken is. We zijn een beetje aan het kijken hoe dat uitpakt. Ook hebben zich al gitaristen en drummers gemeld die met onze muziek aan de slag gaan om te laten horen wat ze kunnen. Dat speelt allemaal momenteel, dus daar kan ik nu nog weinig over zeggen.
Over dat componeren: ik denk dat ik altijd wel de basislijnen zal blijven uitzetten. Muzikaal heb ik een duidelijk idee waar ik heen wil met Maanvlinder, maar input van komende nieuwe bandleden waardeer ik zeker. Ik ben bijvoorbeeld geen bassist, en drums programmeren blijft behelpen.
Z: Het lijkt me geweldig om het podium weer op te gaan met eigen geschreven nummers. Ik vind de klik met de muzikanten onderling heel belangrijk. Ik wil ook tijdens een optreden het samen kunnen doen, met een blik kunnen aangeven wat ik bedoel. Dat is fijn met deze mensen die ik nu ken en waarvan ik weet dat ik alles tegen ze kan zeggen. Dat zoek ik ook in de huidige aanvulling die er bij komt.
Tot dusver blijft het gissen naar de naam van de Maanvlinder-zangeres. Een beetje mysterie is leuk, maar waarom die geheimdoenerij?
Z: Wat maakt het uit wat iemands naam is? Je gaat toch ook niet vragen wat de naam is van de geluidsman die het podiumgeluid doet, terwijl die misschien nog wel het belangrijkste is. Of diegene op de drums of keys of bas. Het gaat om Maanvlinder.
Ik ben een druk werkende dame, die liever nog niet in het dagelijkse leven zich ook bezig moet houden om een aantal kleine factoren veilig en beschermd te houden. Als we straks op grote optredens mogen staan zullen we zien of het maskertje af gaat of blijft.
Zijn er al aanbiedingen gekomen van clubs of festivals die Maanvlinder op hun podium willen?
R: Zeker, al moet je dan denken aan bands die ons ‘mee vragen’ of luisteraars die vragen wanneer ze ons live kunnen zien. We wachten het rustig af. Eerst maar eens een goede liveband samenstellen. Dat is echt niet van vandaag op morgen geregeld. Het moet op een aantal levels kloppen: het moet persoonlijk klikken, het moet muzikaal klikken, het moet praktisch te doen zijn… Die puzzel moeten we nu eerst gaan leggen. Misschien heb ik in die zin de pech dat ik met 42 jaar al relatief ouder ben en niet heel veel connecties in de metalscene heb.
Z: Op het moment dat je je eigen gear in orde hebt, kun je de podia gaan bestormen. De kwaliteiten zijn er, de mankracht nog niet.
Is Maanvlinder nu een leuk-uit-de-hand-gelopen projectje dat jullie net zo snel weer zouden kunnen opdoeken als het begonnen is of denken of dromen jullie voor Maanvlinder al op de lange termijn? Tot hoe ver reikt de ambitie?
R: Opdoeken? Dat zou echt zo zonde zijn… En ambitie is er zeker. En we verrassen onszelf steeds weer met wat we klaarspelen. Dat heeft een bepaalde dubbele houding gebracht: aan de ene kant zien we wel waar het schip strandt, aan de andere kant hebben we wel echt het gevoel dat er nog veel potentie zit in Maanvlinder. Maar voor onszelf hebben we dat nog niet heel concreet gemaakt, behalve dat we zoveel mogelijk muziek willen schrijven en dan met een goede set en show de podia op. We zijn nog maar zo kort bezig en nog lang niet alles is uitgesproken wat dat betreft.
Z: Ik ben net begonnen!
Je moet het ijzer smeden als het heet is. Als je morgen een mailtje krijgt om met Maanvlinder op Dynamo te staan, mail je dan terug ‘Bedankt, maar dat kom te vroeg’ of ‘Ja! Tuurlijk!’ ?
R: Dat is een lastige. Natuurlijk ben ik geneigd meteen ja te zeggen. Maar het moet wel passen en lukken. We kunnen niet toveren en we gaan geen mensen zomaar bij de band voegen alleen maar om een optreden te kunnen doen. Kwaliteit en duurzame relaties staan bij mij voorop, en dan spreek ik echt niet alleen voor mezelf..
Z: Ja! Maar dan moeten er wel nog minimaal drie nummers bijkomen zodat je bijvoorbeeld 45 min kunt vullen. En de kwaliteit moet live perfect zijn en met de juiste muzikanten. Het hoeft niet precies zoals op plaat, maar de live versies moeten net zo strak en waardig zijn om Maanvlinder live neer te zetten.
Nog één keer terug naar het begin. Tranen van Gisteren was eigenlijk enkel bedoeld als portfolio-nummer om je kunde op het gebied van mixen en masteren te tonen. Heeft dat gewerkt? Mag je nu ook veel voor andere bands mixen en masteren?
R: Mensen linken Maanvlinder en mijn mixwerk met Kale Audio nog niet echt in die zin aan elkaar, denk ik. Ik geef een gratis en vrijblijvende mix en master van één song weg. Dat werkt wel. Maar mensen hebben over het algemeen nog niet het besef dat de producer achter Maanvlinder ook iemand is bij wie ze terecht kunnen om hun eigen muziek te laten mixen en masteren. En neem ze dat eens kwalijk, het is misschien ook een wat lastig verhaal om uit te leggen.
Z: Ik vond het heel leuk om gevraagd te worden voor het eerste nummer en ik ben ook heel dankbaar voor deze kans. We zijn echt samen gaan nadenken hoe we dat neer wilden zetten. Zo hebben we de keuze gemaakt dat ik liever in het Nederlands wat wilde proberen. Uiteindelijk heb ik in twee delen alles ingezongen op de zolderkamer, en als een bak WAV-files naar Ray gestuurd en daar kwam Tranen van Gisteren uit. Dus als je in goed overleg een samenwerking met Kale Audio wilt, zou ik zeggen pak je kans!