De zestien (!) nummers op de cd zijn niet allemaal volwaardige composities. Er zijn een hoop muzikale speldenknopjes of instrumentale muziekstukjes zoals Captured (Sara’s Theme) dat in een goed spookhuis mooi op de achtergrond zou kunnen klinken. De nummers die overblijven zijn van diverse kwaliteit. De eerste compositie die meteen blijft hangen is The Villain Of This Story. Het klinkt goed, heeft een lekker rockgehalte en het geheel, inclusief het stemgeluid, heeft iets theatraals. Er is veel herhaling in het tekstgedeelte en dat had iets minder gemogen. Het daaropvolgende Perfect Dark is een soort herhalingsrecept. De productie is echter wat minder vol en de zang lijkt niet altijd even zuiver. Voor de rest een aardig nummer. Via het prachtige duet dat Europa heet en waarin viool en het fraaie gitaarspel (waarbij je de vingers over de snaren hoort gaan) komen we bij Throne Of Games. Het tempo ligt hoger dan ik gewend ben en punkinvloeden zijn duidelijk hoorbaar. Vanaf Phantom Battle ben ik echter de muzikale rode draad een beetje kwijt. Het nummer Renegades heeft wat weg van het geluid van Avatar, terwijl de technopop in Beyond Good And Evil hoogtij viert en we in The Second One getrakteerd worden op polskamuziek met britpopelementen. Het eerder genoemde The Bigger They Are The Harder They Fall begint instrumentaal, maar het geheel is nogal slordig qua opbouw en slordig door een veelvoud van solo’s. Uiteindelijk pikt Machinae Supremacy de draad wel weer op aan het eind in de nummers Versus en Hubnester Rising.
Machinae Supremacy levert daarom voor mij met Phantom Shadow een verwarrend product af. Enerzijds klinken de nummers best aardig en zitten er zelfs een aantal goede nummers tussen zoals The Villain Of This Story, Europa en Versus. Anderzijds is het een allegaar aan stijlen waardoor eenheid ontbreekt. Voor de iTune- / Youtube- / download- en gamegeneratie die losse nummers beluistert misschien een zegen, maar voor mij wordt het geheel er wat door overschaduwd.