Al jarenlang wordt er gesuggereerd dat Punkrock echt dood is. Ok.. toegegeven we zien in het straatbeeld niet meer de uitgesproken skaters en hanenkammen, waar de muziek is nog springlevend en trekt anno 2023 nog steeds veel volle zalen. Zo ook in de kleine zaal van de Effenaar waar er twee Amerikaanse bands op het menu staan die al jarenlang wereldwijd over vele podia denderen.
Even leek het op een marketingtruc van de Effenaar, maar de boodschap dat er nog maar een paar kaarten te koop waren voor deze show klopte weldegelijk. De kleine zaal van de zaal in Eindhoven staat gevuld met bezoekers van alle leeftijden. Punkrock doet niet aan leeftijden en ook is er geen dresscode, dus ook zonder Vans, Dr. Martens, Dickies of Converse All Stars mag je gewoon de zaal in. Desalniettemin duiken er veel bandshirts op en ook de oversized hoodies mogen niet ontbreken. Er klinkt alvast wat punkrock door de speakers als de eerste band zich op het podium mag laten zien.
Het is aan Belvedere om de zaal voor de eerste maal op zijn kop te zetten. De band uit Canada heeft de punkrock in de genen zitten en gaat vol bravoure van start. Puntige hooks en snelle songs is waar het bij deze heren om draait. Belvedere kent de bekende danspasjes en springen er op gepaste momenten vrolijk op los. Zo ook zanger Steve Rawles die met aanstekelijke glimlach oprecht een blij ei genoemd mag noemen. Het lijkt alsof bij hem de tijd voor altijd heeft stilgestaan en hij regelrecht vanuit zijn highschool naar het podium is gekomen. Als enig origineel bandlid is hij dan ook de aanjager bij deze band. Belvedere is dan ook door de jaren heen behoorlijk gewisseld qua bezetting en anno 2023 lijkt hij dan ook met drummer Casey Lewis een grote klik te hebben. Naast Steve neemt ook Casey met vlagen wat podiumpresentatie en zang tot zich. Belvedere probeert het publiek in Eindhoven aan het dansen te krijgen, maar de bezoekers aan de Effenaar laten zich niet zo snel imponeren. Een beetje meeknikken is waar het bij blijft. Belvedere speelt die typische punkrock die we kennen van weleer, maar het is vooral Bad Religion-cover Do What You Want waarmee de band punten scoort. Punkrock spelen is misschien niet al te moeilijk, een sterke punksong schrijven is een tweede.
Terwijl de horeca drukke tijden beleeft wordt er snel omgebouwd, want er staat nog een act op het menu. Iets over negenen gaan de lichten opnieuw uit en mag hoofdact Mad Caddies proberen de zaal wat meer in beweging te krijgen. En toen was daar ineens wel het publiek wat zich liet horen. De aanstekelijke ska-punk doet de menigte opveren en ja, er wordt nu wel gedanst. De heren uit Californië tappen met hun sound ook net uit een ander vaatje en hebben door de jaren heen wat meer naamsbekendheid opgedaan. Vele bezoekers zullen ongetwijfeld nog wel een punkverzamelaar van Fat Wreck Chords in de kast hebben liggen waarop deze heren al eens te horen waren. Er wordt volop meegezongen, de teksten zijn door velen niet vergeten en ook doen de alom bekende blazers een extra duit in het zakje. Terwijl de herfst toch al echt is begonnen zorgen de Mad Caddies voor wat zomerse klanken. De ska-versie van Green Day’s She is dan ook een schot in de roos.
Het valt vanavond wel op dat punkrock springlevend is, maar dat punkbands zelf het lastiger hebben om een band bij elkaar te houden. Ook de Mad Caddies zijn aan wisselingen onderhevig en zo is ook hier de zanger het enige echte originele bandlid. De Mad Caddies zijn, net zoals voorprogramma Belvedere heerlijk op elkaar ingespeeld. De kracht bij de Mad Caddies zijn uiteraard de blazers die voor de nodige afwisseling zorgen. Als ook maar even de show dreigt in te zakken komen de trompetten en trombones tevoorschijn om het weer vlak te trekken. Wie naast een leuke act op het podium ook nog eens wat klassiekers wil horen wordt op zijn/haar wenken bediend. Onder de noemer “Mad Daddies” komt een blokje van een vijftal tracks van weleer voorbij, waarbij de Mad Caddies graag het tempo weer wat opvoeren. Het wordt een feestende bende in de Effenaar, moshpits, dansende bezoekers en voor- tot achteraan wordt er meegezongen, hun missie is geslaagd.
Foto’s met dank aan Bram van Dal – Bvdbv Photography