Mad Hatter's Den – Excelsior

Begin april is Exelsior door Inverse Records op de markt gebracht. Het product van de Finse band Mad Hatter’s Den. Een veelzijdige band die gemakkelijk kunnen passen in de melodische powermetal, maar zeker elementen uit de klassieke heavy metal in zich hebben.
Op het tweede album van de Finnen is de invloed van de heavy metal uit de jaren tachtig duidelijk herkenbaar aanwezig. Zo waan je je bij het beluisteren van Trail Of Fears even terug naar de beginjaren van een band als Judas Priest, maar is het Maidensausje overduidelijk gegoten over het heerlijke Through The Unknown. Op dit album heeft de band zich daarnaast stevig laten leiden door symfonische invloeden en hebben veel nummers wat progressieve elementen, maar bovenal elementen uit de powermetal. Het eerder genoemde uptempo nummer Through The Unknown is daar een voorbeeld van. Een nummer waarin het gitaargeluid de vaart er stevig inhoudt en waar duidelijk voor een herkenbare melodie is gekozen. Ook in Masters Of Hate ligt de powermetal aan de basis van de compositie. Bij het horen van het nummer kon ik me er niet aan onttrekken dat dit nummer in het verlengde ligt van bijvoorbeeld een band als Pagan’s Mind.
Dat heeft zeker te maken met het stemgeluid van Jarno Vitri. Jarno was eerst aangetrokken door de band als bassist, maar fungeert nu als zanger en dat doet hij zeker niet onverdienstelijk. Jarno is trouwens niet het enige bandlid dat zich bij de band heeft gevoegd. Ook drummer Arco Pitkänen debuteert op het album terwijl de oorspronkelijke leden Jaakko Hänninen, Kari Korhonen en Petja Puumalainen’s de basis vormen. Het drietal laat goed van zich horen in een prachtig samenspel tussen gitaar en keyboards in Birds Of Prey. Een goed nummer waarin het tempo alleraardigst en vol van karakter is. Leuk detail in het nummer zijn de folkinvloeden die in de krachtige afsluiter Not Of This World terugkomen. Uitschieters op het album zijn zeer zeker het prachtige Guardian Angel en Break The Chains (Into The Black). Break The Chains heeft een goede opbouw en krijgt extra power door de tempoversnelling aan het eind van het nummer.
In het begin leek het me dat Mad Hatter’s Den wat slordig, misschien zelfs rommelig, in de composities was. Naarmate ik het album vaker hoorde, verdween dat gevoel en bleven er elf composities over die vrij gemakkelijk te doorgronden zijn en vooral prettig in het gehoor liggen. Hoewel de kans bestaat dat er met zoveel invloeden in de muziek een allegaartje ontstaat, is dat op Excelsior niet het geval. Mad Hatter’s Den weet alle stijlen goed met elkaar te mengen.