De geest van RATT vind je meteen terug in de smoothmetal van het titelnummer Down ‘N’ Dirty dat niet alleen uiterst aantrekkelijk is qua melodie maar daarbij een dijk van een refrein bevat dat menig hoofd zal doen bangen en menig stembandje zal doen trillen bij het meezingen. In Hard Luck blijft de sfeer van de jaren tachtig stevig overeind en qua opbouw past alles in deze compositie. Een lekker intro waarna het couplet toewerkt naar een goed refrein. Het stemgeluid van Tommy Lovelace is daarin mede verantwoordelijk voor het gevoel dat de compositie naar boven haalt bij je.
En wanneer we het over Tommy hebben, kun je niet om Kiss And Tell heen waarin het enigszins rauwe stemgeluid de aandacht vraagt. Zijn geluid is zeker uiterst comfortabel in combinatie met de samenzang die erachter ligt en doet denken aan een band als Def Leppard. Ondertussen ondersteunt gitarist Mikky Stixx met zijn gitaargeluid het geheel en mag hij zich even goed uitleven in een solo.
De riff van Mikky is zeker ook leidend in This Is Horrorwood (waarin je zowel titels van Ghostkid en Ice Nine Kills terughoort). Het grooved en het tempo ligt iets hoger. Daar zijn bassist Rickey Dee en drummer Casey Jean Eiszenman zeker debet aan. Dat duo vraagt dan op hun beurt weer de aandacht in het meer uptempo Kung Fu Holidasy en Much II Much. Als een krachtige goed geoliede machine zetten zij de toon en bepalen de snelheid. Kort, krachtig en strak krijg je dit zomaar voor je kiezen.
Wanneer je over RATT en Def Leppard praat en je in je herinnering terug gaat naar de jaren tachtig ontkom je bij het beluisteren van In The Doghouse zeker ook niet aan Cinderella. Naar mijn idee een lichtelijk ondergewaardeerde band die toch echt een stempel heeft gedrukt op de hair-/glammetal van toen.
Verder op het album is het genieten van het meer uptempo Antihero, het aanstekelijke Love Is Blind en You Can’t Lead A Whore. Om, zoals het nu eenmaal hoort op zo’n album, even ouderwets met de aansteker in de hand mee te wiegen op het gevoelige You And I Against The World. Een ballad zoals een ballad hoort te klinken.
Down ‘N’ Dirty is een mooi vervolg op Bad Habits uit 2021. En hoewel het meer van hetzelfde is, is dit nieuwe album zeker een volwaardige opvolger. Geen tweedehands composities die waren blijven liggen, maar twaalf nieuwe aanstekelijke en aantrekkelijke rockcomposities.