Madness – Oosterpoort (Groningen) 05-12-2016

Het is Sinterklaasavond. Maar niet overal komt de stoomboot uit Spanje. In de Oosterpoort in Groningen kwam vandaag een Nightboat To Cario met niet Sinterklaas aan boord, maar de jongens van Madness.
Zij geven in een uitverkochte zaal een heavy monstersound-concert als onderdeel van hun Europese tour en ter promotie van hun recentelijk nieuwe album Can’t Touch Us Now.
Madness is een immens populaire Britse ska-band dat vooral in de jaren 80 hit na hit scoorde. Een band dat eigenlijk begonnen is als losgeslagen bende, maar langzaam een komische en serieuze noot toevoegde aan hun reputatie met steeds meer songs over serieuze zaken. Het was ook tevens één van mijn eerste bands die ik fotografeerde toen ik begon met concertfotografie; het Veronica’s Countdown-concert op 18 oktober 1980 in de Jaap Edenhal in Amsterdam.
De Oosterpoort zit al vol als ik binnenkom en bang dat ik ben dat ik door de hossende menigte heen en weer geslingerd zou worden, waren er tot mijn verassing barriers geplaatst, zodat ik mooi tussen de barriers en het podium mijn foto’s kan maken. Nadeel is wel dat je fotografeert voor een hoog podium. Geen drie nummers, maar vier nummers mocht ik fotograferen met daarbij de tip van de Oosterpoort om bij het vierde nummer NW5 achterin de zaal te staan omdat dan hun bandlogo vol in beeld komt. Zo braaf als ik ben, heb ik dit maar gedaan.
Als voorprogramma mag de Groningse band MrWallace de zaal gaan opwarmen wat ze uitstekend doen. Deze band brengt met veel uptempo nummers direct de sfeer in de al volle zaal, waar Renske de Boer, de zangeres van deze 7-koppige band, duidelijk dankbaar voor is.
Madness zelf begint om 21.00 uur. De show zit goed elkaar met mooie typisch Engelse achtergrond projecties en statements. Verder een uitstekende lichtshow, met wel de opmerking dat de bandleden soms in hun eigen schaduw staan te spelen. Live klink het ook bijzonder goed en zanger Graham “Suggs” McPherson is goed op dreef. Ofschoon de band al jaren bestaat, is de samenstelling nog altijd dezelfde als in het begin. De lolbroek Lee Thomson die met zijn saxofoon uitstekende het publiek bespeelt, Christopher Foreman “Chrissy Boy” op gitaar, Mark Bedford op de basgitaar, Daniel “Woody” Woodgate op drums en Mike Barson op piano. Een club muziekkanten die de vijftig is gepasseerd maar nog steeds met hun alom bekende pianodeuntjes en saxofoongeluid de typische Madness-sound nog altijd goed kunnen weergeven.
Het ging natuurlijk om de promotie van hun nieuwe album die (volgens de Oor) niet teleur stelt, maar ook geen grote hits zal opleveren. Niet alleen hun rustige openingsnummer Can’t Touch Us Now, maar ook nummers als Herbert, You are my everything, Mr Apples en vooral Mumbo Jumbo doen het goed, al is het publiek soms even afwachtend. Op het eind van hun 1,5 uur durende show komt de zaal pas echt los als hun grootste hits worden gespeeld zoals One Step Byond, waar het publiek voluit de intro meezingt, Baggy Trousers, Madness, wat ook massaal wordt meegezongen en House Of Fun. Zoals de Sint met zijn stoomboot teruggaat naar Spanje, zo eindigt Madness met hun Nightboat To Cairo.