De EP opent met de eerste single Black River. Met slechts wat hihatgeluiden en een stevige riff wordt de compositie ingezet op een manier die ook bij Airbourne zou passen. De daaropvolgende groove is een uitstekende petrischaal voor de zangpartij. Enigszins schor en rauw wordt er op een gedegen manier acte de presence gegeven. En terwijl de ritmesectie lekker in een gestaag tempo door blijft draven wordt er even lekker gesoleerd. Trick Up The Sleeve begint wat rustiger met een bijna akoestisch geluid. De spanning wordt mooi opgevoerd tot de zang invalt en langzaam de intensiteit aan kracht wint.
Met The Speed Of Light wordt het tempo, hoe kan het ook anders met zo’n titel, weer danig verhoogd. Ook hier een ritmesectie die als een diesel door blijft rollen in een constant tempo en daarmee de vaart goed in de compositie houdt. Onvermoeibaar gaat het zo voort en ook hier is de gitaarsolo mooi neergezet en in dienst van de compositie vorm gegeven. In Our Way en Puzzle blijft de geest der rock netjes uit de fles. Soms wat brutaler en soms wat ingetogen. Dat de zang in bijvoorbeeld Our Way misschien wat minder uit de verf komt, siert de muziek van Madre Sun toch. Het zorgt ervoor dat de muziek van Madre Sun leeft, kreunt en de sfeer van de (blues)rock in iedere vezel ademt.
The Speed Of Light is een mooi debuut van dit drietal. Ze kunnen zeker nog groeien als band maar de ambitie is in deze composities mooi hoorbaar. Gewoon een lekkere EP in de beste rocktraditie.