Magnum – Sacred Blood "Divine" Lies

Britse rock met een boodschap. De in 1972 in Birmingham opgerichte band komt alweer met het twintigste album.
Het zal toch aan de grond liggen, andere productieve bands uit Birmingham zijn onder andere Black Sabbath en Electric Light Orchestra. Magnum speelt zogenaamde classic rock, lekker in het gehoor liggende melodieën met hier en daar aandacht voor een lekkere gitaarsolo. Ook schuwt de band het gebruik van andere instrumenten niet, en zo horen we een mooi stukje piano op Don’t Cry Baby, de afsluiter van het album. Direct na het verschijnen van de voorganger Escape From The Shadow Garden in 2014, begon Tony Clarkin al met het schrijven voor het nieuwe album. Hij bleef schrijven tot er 25 nummers waren, die werden beoordeeld en uiteindelijk zijn er 13 nummers overgebleven. Tien nummers komen op de reguliere cd en lp, op de luxe versie komen drie extra nummers. Zanger Bob Catley doet weer een geweldige job, herkenbaar en authentiek. Magnum rockt stevig door, met hier en daar een rustig stuk.
Crazy Old Mothers doet onwillekeurig denken aan Queen‘s Las Palabras De Amor, maar dat is bij vlagen.  Het is toch wel een heel eigen nummer, mooi en melodieus. Gypsy Queen is ook een harmonieus stuk muziek, met een rustige intro waarna het nummer als een ballad door gaat. Princess In Rags (The Cult) is direct daarna een lekker rock nummer. Over hetgene in het leven dat telt, dat je moet doen wat je wilt doen, daar gaat Your Dreams Won’t Die over. Vrijwel alle teksten hebben een dubbele laag, zo ook Quiet Rhapsody over die ene melodie die maar terug blijft komen.
Het geheel vormt een sterk album, een mooie opmaat voor het jubileum volgend jaar. In april start de band met een tour, die hoofdzakelijk door Duitsland zal gaan. Maar die afstand is te overbruggen voor de liefhebber.