Maison Dieu is een Italiaans mystic doom-trio dat met Herbacea een knappe EP uitgebracht heeft. Ze deden in januari nog een kleine tournee door Europa waarbij ze halt hielden in Arnhem (Café Bosch).
De band bestaat al een tijdje en toch is deze EP hun eerste release. De band wil in de releases songs bundelen die iets met elkaar gemeen hebben. Op Herbacea zijn planten en kruiden de gemeenschappelijke noemer. En dat zijn heel onschuldige kruiden, niet de geestesverruimende kruiden van de stonerbands dus. Wel planten als klimop, aronskelk, alruin (liefdesappel) en salie. Hoewel we de lyrics niet goed kunnen volgen, zijn dat wel allemaal planten waar best wel een leuk verhaal bij te verzinnen valt. Het is misschien geen klassiek thema, maar deze band doet er wel iets moois mee. In de lyrics van zangeres Carlotta zitten vaak mantra-achtige herhalingen die alles een extra mystiek chachet geven.
Muzikaal is mystic doom een treffende definitie. Stoner en psychedelica zijn nooit ver weg. Dit is niet het droeve of neerslachtige van heel wat andere doom. Wel zit er iets sjamaan-achtig in, zoals bij bijvoorbeeld Heilung en Wardruna. Denk aan die bands en denk er dan nog wat andere bij, zoals een Witch Piss, Splendidula (niet de huidige, eerder de vorige versie van deze band), The Girl Who Cried Wolf, Katie Kruel, My Baby en Chelsea Wolfe. Maison Dieu biedt een mooie gelaagde sound en vaak vroeg ik mij af hoe ze dit als trio voor elkaar krijgen, maar het zijn natuurlijk studio-opnames.
De beste track van de vier songs op de EP Herbacea is Mandragola.