Het fraaie is dat ik het album na een aantal luisterbeurten steeds meer ga waarderen en er plezier aan ga beleven. Treedt er gewenning op? Begrijpen is in dit geval niet automatisch hetzelfde als waarderen. De nummers die veelal tegendraadse melodieën lijken te bevatten zijn doorspekt met uitermate fraaie muzikale details. In het instrumentale I Awareness, dat sferisch mooi start en later uitmondt in heftige stukken, zijn de gitaarklanken van Xavier Ruppen en Marc Chevalley staccato en krachtig en tegelijkertijd als sneeuwvlokken in een onweersbui. Ook in het meer toegankelijke Valar Morghulis zijn het deze details die extra diepte aan de compositie meegeven. Ook Elusion is toegankelijk te noemen. De Zwitsers beperken zich niet tot de ‘regels’ van de djent. In III Imagination laten jazzystukken de luisteraar optimaal geconcentreerd. Het tegendraadse drumgeluid van Joan Liechti heeft een duidelijk rol in het nummer en is lekker vol te horen. In Between waan je je zelfs even bij een optreden van Al Di Meola.
Bright Side is een album waar je even voor moet gaan zitten, maar de complexe structuren die gesierd worden door de vele details zorgen ervoor dat je bij iedere luisterbeurt weer nieuwe dingen ontdekt. Make Me A Donut is djent/progressieve metal van het hoogste niveau en laat met Bright Side een album achter dat met de nodige interesse beluisterd kan en mag worden. Voor de statistieken is het misschien nog leuk om tenslotte te weten dat Courtney LaPlante (Iwrestledabearonce) op het titelnummer ook van de partij is (zie ook de video hieronder).
