Malefice – Gravitas (EP)

We schrijven 2007 wanneer het Britse Malefice wordt opgericht. Hun debuutcd Entities krijgt lovende kritieken. De band tekent bij Metal Blade en brengt daar twee cd’s uit. In 2012 tekent de band bij Transcend Music en brengen Five uit. Ondertussen staan de heren op het podium met Devil Driver en Arch Enemy om een selectie te noemen. Daarna werd het even stil en doen de heren even hun eigen ‘ding’. Maar toen ze weer bij elkaar kwamen, hadden ze nog niet het idee dat ze met Malefice het beste hadden gegeven, aldus zanger Dale Butler.
Als voorproefje voor een nieuwe cd brengen ze nu Gravitas uit, een EP met vier nummers. Vier nummers die laten horen dat Malefice inderdaad nog lang niet klaar is. Vanaf de eerste tonen van Forsaken is duidelijk dat er nog genoeg decibellen in de lucht hangen die verspreid moeten worden. Het intro bouwt een spanning op die een voorbode is naar een alomvattende muziekbrij waarbij het ritme wel een duidelijk plaats inneemt. Het gitaarduo Ben Symons en Andrew Wilson ‘snijden’ er botermals doorheen. Dit nummer gaat het tijdens de concerten ontzettend goed doen, dat is wel zeker. Sinds het Franse Magoa heb ik zelden een dusdanig energieke band te horen gekregen. Ligt het tempo in Forsaken al hoog, in Heroes doen ze er nog een schepje bovenop. Bonus zijn de clean vocals die het nummer sieren, maar ook het rustige intermezzo halverwege het nummer dat een bijna ‘jazzy’ atmosfeer heeft. Tijdens de clean vocalsstukken gaat het tempo wat omlaag en komt het gitaargeluid meer naar voren, daarna is het echter weer uptempo brute metal(core). Nog niet helemaal kapot gebeukt door Malefice gaan we door met Escape. De basis is ongewijzigd maar de accenten verschuiven iets. Zanger Dale Butler schreeuwt de teksten alsof dit het laatste is wat hij nog moet uitschreeuwen. Ook hier een uitstekend evenwicht tussen de screams en de clean vocals en er hangt een vleugje Machine Head in het nummer. Misschien mogen we spreken van een metalcore-Machine Head-mix. Het enige dat ik nog kwijt kan over het slotnummer My Design is dat het jammer is dat het hier ophoudt. Ook My Design heeft dat explosieve karakter dat we nu gewend zijn van de band en ook dit slotakkoord is energiek en opzwepend.
Deze band live op de planken zien, moet een enorme sensatie zijn. Het wachten is nu op de volgende cd en een optreden op Graspop of zoiets.