Malevolent is het studioproject van de Belg Nikolaas van Riet (Keltgar) en de Spaanse zangeres Celica Soldream (Cotard, Merhydiam, …), met ook wat inbreng uit Nederland. De eerste EP werd geproduced door Joost van den Broek (After Forever, Blind Guardian, Epica, Powerwolf, …) en Mark Jansen van Epica zingt een stukje mee op deze vaak bombastische symphonic en cinematographic metal.
Dit is uiteraard niet het eerste project van een getalenteerde producer/gitarist die ergens ver weg een getalenteerde zangeres vindt om samen iets te gaan doen in symphonic metal. Wel is dit een project dat ver weg blijft van de valkuilen waar andere dergelijke projecten met open ogen intrappen. Op deze EP krijg je bijvoorbeeld niet het gevoel dat je naar de ideeên van slechts één persoon zit te luisteren. De nadruk ligt hier eens niet op de fantastische solo’s van de initiatiefnemende gitarist en ook niet uitsluitend op de prachtige zang met dan de muziek in een absoluut dienende rol.
Het contrast van de heldere vrouwelijke zang met de mannelijke grunts wordt zuinig uitgespeeld en niet uitgemolken. Dit Belgisch-Spaanse duo weet het ‘band-gevoel’ sterk te benaderen, onder meer door elk instrument voldoende ruimte en tijd te geven en met elk instrument creatief om te gaan. Het klinkt allemaal heel organisch. We zullen niet zo ver gaan om te claimen dat van Riet een virtuoos is in alles wat hij aanraakt, maar dat zit muzikaal verdomd goed in elkaar.
Dit roept meteen herinneringen op aan onder meer Cathubodua, Gallia, Elusion en Solitude Within. En aan After Forever, Autumn, Epica en Therion. Om maar te zeggen dat elke liefhebber van symphonic en/of cinematographic female fronted metal hier zijn ding in kan vinden.
Geen lof zonder kritiek en er zijn natuurlijk nog wel een paar werkpuntjes. Dan zitten we toch eerder in de afdeling van Celica. Er zijn momenten dat ze haar feilloze stemtechniek laat primeren op de verstaanbaarheid. En bij symphonic metal willen we toch vooral ook meegezogen worden in het verhaal, al is het met maar flarden van de lyrics. En het duo had nog wat harder kunnen inzetten op herkenbare en onmiddellijk meezingbare refreinen, doorgaans toch ook een certitude in dit genre.
Van de vier tracks op deze EP kan single Gaze mij het meeste bekoren, naast de (vijfde) bonustrack The Awakening. Samengevat is dit een aangename kennismaking met een duo dat zijn talenten goed weet uit te spelen. Nu moeten ze de sprong maken naar een full album. Of toch eens gaan nadenken over een full band, dat mag ook.