De stem van Wolfgang is zeker genietbaar. Hoewel de vocals wel degelijk honderd procent clean zijn, zit er iets van een rauw randje aan. Naast de vocalen en gitaar was hij ook verantwoordelijk voor drums en bas. Hij begon namelijk oorspronkelijk ook drummer. Wat dat betreft heeft hij echt wel vooraan gestaan bij het uitdelen van muzikaal talent. Dat kan ook bijna niet anders met zo’n vader.
Wolfgang’s gitaarspel is wat meer rechtdoorzee dan dat van zijn pa en staat meer in dienst van het lied. De Nederlandse roots van zijn vader zijn ook niet meer te horen, dit is echte Amerikaanse rock.
Een nummer als Think It Over had zomaar van een band als Lifehouse kunnen zijn. De groovende riffs van You’re To Blame geven me een Audioslave flashback. Zo af en toe, zoals op de blues rock riffs van Don’t Back Down hoor ik invloeden van Aerosmith en Buckcherry. Op Mr. Ed laat Wolfgang wel even horen dat hij toch wel zo kan shredden als zijn pa. Daarnaast zijn de, door Wolfgang zelf benoemde, invloeden van Foo Fighters, Jimmy Eat World zeker goed terug te horen. Ook kun je goed horen dat Wolfgang eerder heeft opgetreden met Creed/Alter Bridge gitarist Mark Tremonti.
Bonustrack Distance is wat meer ingetogen dan de andere nummers en past wat minder in het geheel. Dat komt omdat die opgenomen is naar aanleiding van de dood van Wolfgang’s vader. Niet verwonderlijk dat dat nummer het goed deed op de Amerikaanse radio.
Wolfgang weet zijn genetische en muzikale invloeden prima om te smelten in een blok goud. Genietbaar voor elke liefhebber van moderne, niet te extreme rock.