De Nederlandse prog-rock band Mangrove presenteerde in Apeldoornse poppodium Gigant het nieuwe album Bridge to Fiction. Het nieuwe album kwam voor sommigen als een verrassing; Mangrove trad de laatste jaren niet meer zo vaak op, en het laatste studio-album is alweer uit 2009. Rockportaal was bij deze album-presentatie en raakte diep onder de indruk. Mangrove is back, en hoe!
De Nederlandse prog-rock scene is de afgelopen jaren al flink uitgedund. Niet zo vreemd, want tegenwoordig gaat het – zo lijkt het- alleen nog maar om coverbands, hiphop en deejays. Daar is niets tegen, maar andere muziekstromingen worden daardoor onderbelicht, en dat is volkomen onterecht.
Prog-rock bestaat al sinds de jaren 60; verschillende bands experimenteerden met psychedelische muziek, zoals The Beach Boys, The Beatles en The Moody Blues. In de jaren 70 werd deze muziekstroom populair met bands als Pink Floyd, Genesis, ELP en nog veel andere. In Nederland kwamen bands als Ekseption, Supersister, Earth and Fire en Focus op. In het huidige millennium zie je daar weinig meer van terug. Tuurlijk, met coverbands keren de 60-plussers terug in de tijd. Maar nieuwe bands zie je nauwelijks meer.
Mangrove bestaat al sinds 1995, en heeft al vier studio-albums uitgebracht en twee dvd’s met live-opnames. Bijzonder is dat deze band de Corona-periode heeft overleefd en -zoals vanavond bleek- nog springlevend is. Weliswaar met wat wisselingen onder de muzikanten , maar toch… Voor de presentatie van een nieuw album waren de verwachtingen dan ook hoog gespannen.
Het concert in Apeldoorn werd jammer genoeg matig bezocht. Een kleine 200 man was aanwezig, voornamelijk 50-plussers. De keuze voor een presentatie in Gigant is niet verrassend; Mangrove komt uit Apeldoorn, en veel Apeldoorners hebben de band zien ontstaan. Nostalgie dus. Maar of het ook muzikale nostalgie zou zijn??
Het concert begon met nummers van de oudere albums van Mangrove. De aftrap begon met Facing the Sunset van het gelijknamige album. Daarna kregen we nummers van Massive Hollowes en Touch Wood te horen. Vooral Zone 1,2 en 3 werden prachtig uitgevoerd en brachten de die hard fans in vervoering. Hier speelden nostalgische gevoelens zeker op. Een verdwaalde zeventiger stond zelfs te dansen alsof ie terug was in z’n topjaren. Van Beyond Reality, het voorlaatste album werden zelfs drie nummers uitgevoerd; Daydreamers Nightmare, Time will Tell en het -onder de fans bekende- Voyager. De eerste set werd hiermee prachtig afgesloten en de nieuwsgierigheid naar wat het nieuwe album zou brengen werd alleen maar groter. En dat was niet onterecht, zo zou blijken.
De tweede set begon met de titeltrack van het nieuwe album: Bridge to Fiction. Dit klinkt als een vernieuwd Mangrove. Verfrissend, intens, vernieuwend, grensverleggend. Wat heeft de band in deze samenstelling een prachtig en indrukwekkend geluid. Roland van der Horst, die samen met bassist Pieter Drost nog de enige overgebleven bandleden zijn van het Mangrove uit 1995, had er zin in en steegen boven zichzelf. Reflection, het tweede nummer van het album, is geschreven door Roland en de nieuwe drummer Lex Bekkernens. De invloed van Lex is duidelijk te horen en werkt verfrissend en is energiek en gedreven. Je merkt dat dat ook overslaat naar de andere bandleden.
Na Stay kwam Chasing Something. Met opnieuw indrukwekkend gitaarwerk van Roland. Verder prog-rock zoals het hoort met af en toe een dikke knipoog naar jazz!
Als je kijkt naar de titels van de nummers bekruipt je toch een gevoel van bezorgdheid over de toestand op de wereld. A Touch of Light zet die stemming direct neer met rauw gitaarwerk en subtiel toetsenwerk tegenover. Alsof je even met je neus op de feiten gedrukt wordt. Heavy!
Raindrops Falling kenmerkt zich door een prachtige intro van keys en gitaar, dat doet denken aan de oudere albums van Genesis, zoals Nursery Crime. Het (voor)laatste nummer van het concert is A Call To Arms. De titel zegt al genoeg, maar de muziek spreekt hier boekdelen; een symfonisch nummer met opdweepende klanken.
Mangrove zet hier live een meesterwerk neer met de vertolking van Bridge to Fiction. Het smaakt naar meer!
Aan alles komt een einde, en ook dat gold voor het concert van Mangrove, althans… Natuurlijk kwam er nog een toegift. En wat voor een; Beyond Reality staat altijd garant voor een ontlading in de zaal; meezingende fans, bandleden die nog even nog meer wilden geven, en een publiek dat nog even alles gaf wat ze nog kon. Mangrove kan terugzien op een prachtige come back, maar belangrijker; de toon voor de toekomst is gezet. Mangrove heeft prog-rock minnend Nederland weer wakker geschud. We want more!! En voor nu: gauw dat album aanschaffen bij je lokale platenboer!
