Camp, glam en een hele hoop soul vanavond. Marc Almond schittert live vooral door de zang. De samenzang van Marc met de twee meegenomen zangeressen zorgt ervoor dat de muziek een aardige dosis soul bezit. Marc is zelf aardig tot goed bij stem. Soms klinkt hij buiten adem, maar aan de andere kant laat hij bij bepaalde (lange en hoge) uithalen horen dat hij ‘het’ nog steeds kan. De overige muzikanten op drums, keyboard en gitaar zijn weinig meer dan achtergrond voor de drie zingende hoofdrolspelers. De gitarist mag er dan af en toe nog een stukje gitaargeweld uitgooien, maar echt hoogdravend wordt dat gezien de muziek (natuurlijk) nooit.
De camp en glam zit vanavond niet in de uitdossing van de bandleden of de aankleding van het podium. Die is namelijk erg sober. Het grote videoscherm heeft zeker zijn uitwerking. Al was het maar door de soms grappige videoclips. Het gevoel van camp en glam zit in de muziek zelf. Het is ‘Uplifting’ muziek, zoals Marc het zelf omschrijft. Dansbare uitvoeringen van Adored And Explored, Out There en Bad To Me zorgen voor een vrolijk begin. Het wordt pas interessant wanneer Marc zijn bekendste periode voorbij laat komen. Bedsitter (Soft Cell) gaat er natuurlijk prima in. Wat wel opvalt is dat de meeste nummers van Soft Cell een iets ander arrangement hebben dan het origineel. Dit vooral om de samenzang met de twee dames beter te kunnen gebruiken. Verder schmiert Marc Almond muzikaal over het algemeen iets teveel om erg diepgaand te worden. Dat blijkt vooral op The Rascals cover How Can I Be Sure en Burn Bright. Het werkt natuurlijk wel prima op Something’s Gotten Hold Of My Heart. Al was het maar om het verhaal van Marc over zijn samenwerking met Gene Pitney. Dit nummer wordt tijdens het beste deel van de set gespeeld. Het laatste deel van het concert is namelijk het absolute hoogtepunt met nummers als The Days Of Pearly Spencer (David McWilliams), Torch, Soul Inside, Jacky (Jacques Brel), Tainted Love/ Where Did Our Love Go en de logische afsluiter Say Hello, Wave Goodbye.
Marc laat de hele avond zien en horen erg blij te zijn met zijn shows in Nederland. Hij vraagt zich openlijk af waarom hij zich veertig jaar niet heeft laten zien. Hij vertelt zijn versie over waarom hij weinig te zien is geweest op Nederlandse TV. Zijn enthousiasme in alles wat hij doet werkt aanstekelijk.
Marc Almond is vanavond goed gebracht entertainment zonder opvallende show. Een lichtpuntje is de man zelf. Laat dat, net als het afsluitend sterke deel van de set, nu net de reden zijn waarom het publiek er vanavond is. Gaan we toch allemaal tevreden naar huis.